Tijdbom, een bloedstollende YA-thriller

Na het lezen van ‘Aan het hof van Eden’ was ik meteen benieuwd naar nog meer schrijfsels van Joelle Charbonneau. Ik opende goodreads en kwam uit op Tijdbom. De samenvatting deed mij meteen denken aan ’54 minuten’ van Marieke Nijkamp en ‘Een van ons liegt’ van Karen McManus. Deze vond ik erg goed en in combinatie met het eerder lezen van een boek van Charbonneau was ik erg benieuwd naar Tijdbom.

Hij had lang genoeg geprobeerd om te praten. Geen woorden, maar daden. Hij zou niet meer genegeerd, niet meer afgewezen worden. Was hij bang? God, ja. Maar soms kon je alleen maar iets veranderen door eerst iets stuk te maken.

In Tijdbom volgen we zes hoofdpersonages, waarvan één de aanslagpleger is. Bij de start van het verhaal doen meteen alle personages hun intrede. Desondanks de vele nieuwe indrukken, worden alle personages per hoofdstuk goed en overzichtelijk weergegeven.

Charbonneau maakt het de lezer niet gemakkelijk. De dader bevindt zich onder hen en dat wil ze extra benadrukken bij iedere nieuwe intrede van een personage. Ieder personage wil actie ondernemen tegen het onrecht dat elk van hen werd aangedaan. Het lijkt erop dat iedereen een motief heeft om de aanslagpleger te zijn.

Charbonneau creëerde een aantal stereotiepe personages waardoor snel duidelijk wordt hoe bevooroordeeld de mens eigenlijk in elkaar zit. De meest stereotiepe dader krijgt meteen de schuld en moet zich telkens keer op keer bewijzen van zijn onschuld. Hoe de auteur deze diversiteit en bevooroordeling neerzet, verdiend al meteen een extra ster.

Elke keer dat ze had gedacht dat het beter zou gaan, bleek ze het achteraf mis te hebben. Dan had ze redenen gevonden om te blijven hopen, maar voelde ze zich na de klap van de teleurstelling altijd slechter. Maar als er nou nog één teken kwam waardoor ze kon afzien van haar plan voor vandaag… dan zou ze dat misschien doen.

Net zoals ‘Aan het hof van Eden’ las ook Tijdbom enorm vlot. De schrijfstijl is erg beeldend en je vliegt zowaar over de pagina’s door het hoge tempo in het verhaal. Dit heeft ook te maken met de korte hoofdstuklengte waardoor je jezelf telkens overhaalt om nog maar een paar bladzijden te lezen, en voor je het weet is het boek uit.

Conclusie

Bij de ontknoping blijf je telkens op het puntje van je stoel zitten. Alle losse eindjes worden aan elkaar geknoopt en er wordt eindelijk bekend gemaakt wie de aanslagpleger is. Het blijft spannend tot de allerlaatste pagina en dat is een van de zaken die dit boek tot een geweldige YA-thriller maakt.