Drägan Duma, een drakenverhaal van eigen bodem

 

Oh, ik slaap vast nog. Dat moet wel, want op het weiland aan de overkant tekent zich onmiskenbaar de vorm van een draak af tegen de langzaam lichter wordende lucht.

Ik moet toegeven, Drägan Duma heeft anders uitgepakt dan verwacht, waardoor ik niet goed weet wat denken. Persoonlijk had ik liever gehad dat dit echt een bad-ass verhaal zou zijn vol draken en een fantastische worldbuilding, met plottwist en alles er op en eraan. Want hier had Drägan Duma echt potentieel voor! Wat ik er jammer aan vond was vooral dat de romantiek in dit verhaal, erg de bovenhand nam. Ik snap dat het deel uitmaakt van het plot, zonder al te veel te spoilen maar het kwam voor mij echt niet ten goede aan het verhaal. Ik hoop dat in de volgende delen dit wat op de achtergrond blijft want anders ga ik het niet redden in Drägan Duma. Sowieso niet trouwens want ik ben echt niet zo stoer als hoofdpersonage Jill.

De schrijfstijl daarentegen vond ik goed, het sleept je mee en ondanks dat de romantiek voor mij een storende factor was, hield Patty wel steeds mijn aandacht vast waardoor ik het boek in een aantal dagen uitlas.
Drägan Duma heeft ook zijn eigen taal wat dan ook weer zeer interessant is. Geen paniek, de vertaling wordt er steeds meteen achter geplaatst en achter in het boek staat ook een woordenlijst/index. Deze heb je echter niet nodig tijdens het lezen omdat alles klaar en duidelijk wordt weergegeven in het verhaal. Het is echter wel een leuke toevoeging om achteraf nog eens te bekijken.

Ik laat me op mijn knieën vallen en sla mijn armen om haar nek terwijl er tranen van blijdschap over mijn wangen rollen. Ze heeft voor mij gekozen! Voor mij!

Conclusie

Het is een sterk debuut van eigen bodem, maar ik verwachtte meer een bad-ass drakenverhaal, zeker omdat de strijd van de Morbiden een grotere rol mocht spelen in het verhaal i.p.v. dat Jill zich zorgen maakt over wie haar vriendje wordt.
De schrijfstijl neemt je mee naar Drägan Duma en de flashbacks over Jill haar verleden maken dit toch wel bijzonder. Ik hoop dat in de volgende delen hier ook terug wordt op ingespeeld. De eigen gecreëerde taal vond ik dan wel weer erg goed want dat geeft nog net dat tikkeltje meer aan de worldbuilding. Al bij al een goed boek, maar het zal misschien nog een tijdje duren voor ik deel twee opneem aangezien het einde voor mij amper tot geen cliffhanger bevatte.