Dromen versus realiteit

Zoals jullie in mijn persoonlijke terugblik van februari konden lezen, werd mijn huidig contract, bij mijn werkgever, beëindigd eind maart. Met spijt in het hart heb ik afscheid moeten nemen van deze job. Maar hé, ’t is zoals ze zeggen: in ieder einde schuilt een nieuw begin, of dat hoop ik toch tenminste. Lees je mee over mijn zoektocht naar mijn droomjob?

Contract bepaalde duur

Ik wist het op voorhand, het was ‘maar’ een contract van bepaalde duur, maar toch. Ik had erg graag gebleven maar ’t is zoals ’t is: ik ben als een van de laatsten gestart dus val ik als een van de eersten af. Jammer.

Ik ben het echt moe om telkens van job te moeten verwisselen, door al de tijdelijke contracten in mijn sector. En als ik dan eens een contract van onbepaalde duur vind, moet ik al al het geluk van de wereld hebben dat het gaat om een job van minstens 32u per week en eens niet op zelfstandige basis. Tja, want de binnenkomende rekeningen kun je niet op pauze zetten natuurlijk.

Ik probeer altijd positief te blijven, maar na een zoektocht van meer dan twee jaar naar een vaste job en een aantal moeilijke jaren achter de rug te hebben, mag ik wel eens een negatieve blik op dit alles werpen. Want hé, het is oké als het even niet oké gaat. Morgen ben ik vast vol goede moed terug op zoek, maar vandaag even niet.

Zelfkennis; het begin van alle wijsheid

Als je dé job van je leven wil vinden is het belangrijk dat je weet wie je bent en waar je voor staat. Als jij al niet zeker bent van jezelf (op jobgebied), hoe moet je dan de potentiële werkgever overtuigen van jezelf en je vaardigheden?

Oké, allemaal gemakkelijk gezegd natuurlijk. Ik heb al zo vaak het deksel op de neus gekregen dat ik het steeds moeilijker vind om zelfzeker over te komen. Ook al is de afwijzing hoogstwaarschijnlijk nooit persoonlijk gericht, toch begin je aan je eigen kunnen maar vooral ook zelfbeeld te twijfelen.

Kies een job waar je blij van wordt

‘Je moet doen wat je graag doet’ en ‘alles komt goed’ is een zin die ik voorlopig eventjes niet wil horen. Ik heb steeds meer het gevoel dat ik mijn droom moet opgeven en eventjes buiten deze categorie op zoek moet gaan naar een nieuwe uitdaging. Want gaat het niet zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat. Toch?

Wat wil ik nu echt?

Wat wil ik nu echt, dat is een goeie vraag. Ik weet wat ik wil, maar heb het gevoel telkens tegen de muur te lopen. Misschien moet ik wel even een andere weg inslaan om zo terug op het juiste pad te komen? Is dit de oplossing?

Ik wil zekerheid, standvastigheid, ik wil 40 jaar lang dezelfde job kunnen uitvoeren. Klinkt niet avontuurlijk, hé? Ik wil een job die ik graag doe, een waar ik graag naar toe ga en niet mijzelf uit bed moet sleuren of met de tranen in mijn ogen achter het stuur zit. Een waarvan ik weet dat deze blijft duren en ik niet telkens de einddatum voor mij zie door de tijdelijke contractduur. Ik wil niet iemands vervanging zijn, ik wil zelf iets kunnen betekenen voor een werkgever, ik wil een eigen functie hebben.

Pessimisme on top

Ik ben zeker geen pessimist maar met deze blogpost wil ik aantonen dat het oké is als het even tegenzit. En hoewel de normen van de maatschappij ertoe vragen om steeds alles te verhullen met een glimlach, wil ik dit bij deze doorbreken. Ik voel mij niet goed in mijn vel, en dat mag gezegd worden.

In ieder einde schuilt een nieuw begin

En zoals de quotes op Pinterest het voorspellen; in ieder einde schuilt een nieuw begin. Misschien kan ik jullie volgende maand vertellen dat ik de job van mijn leven gevonden heb, maar misschien ook niet.