Waarom ‘Schaduw van de vos’ mij jammer genoeg teleurstelde

Na het lezen van de Talon-saga en de Blood of Eden trilogie, bewees Kagawa dat ze verschillende soorten werelden fantastisch kon neerpennen. Julie Kagawa is dan ook meteen op mijn lijst van ‘auto-buy-authors’ gekomen: het automatisch kopen van nieuwe boeken van deze auteur, ongeacht waarover het verhaal moge gaan. Jammer genoeg en met pijn in het hart, kon ‘Schaduw van de vos’ mij niet bekoren.

Hij mocht dan jong zijn, met het gezicht van een engel, maar de waarheid in zijn ogen viel niet mis te verstaan. Hij was een moordenaar.

In ‘Schaduw van de vos’ volgen we het verhaal van Yumeko en Tatsumi. Yumeko is half mens, half kitsune en Tatsumi is lid van de schaduwclan. Een geheim verborgen voor de rest van de wereld.

Tijdens het lezen merk je meteen dat Julie een zeer speciale wereld heeft neergezet voor haar lezers. Ik heb het gevoel dat dit een verhaal is waar je ofwel fan van bent, ofwel niet. Er is precies geen tussenin.

Je merkt dat er heel veel passie verweven zit in deze wereld en dat er enorm veel research gedaan is om alles zo correct en zo volledig mogelijk weer te geven. Heel wat Japanse mythologie en termen passeren de revue en dit zorgde er voor dat mijn leesflow wat onderbroken werd. Ik deed namelijk verbazingwekkend lang over dit boek en dat is niet van mijn gewoonte (volgens Goodreads: 6 november tot 22 januari). Ik verlangde er niet naar om verder te lezen, de pace in het verhaal was ook niet zodanig hoog waardoor ik niet zozeer de behoefte had om verder te weten te komen hoe het ging aflopen voor Yumeko en Tatsumi.

Verrassend plot

Een Kitsune hoort niet opgesloten te zijn. Wil je niet de wereld in trekken en kijken wat je misloopt?

Alhoewel het verhaal wat tempo mist weet Kagawa je wel te verblijden met een verrassend plot. Het doet je verlangen naar het vervolg, Ziel van het zwaard en nu ja.. Het is een nieuwe Julie Kagawa dus auto-buy it is.

Pluspunten voor Julie die de focus op het verhaal en plot legt en eens niet op de romantiek, want daar heb ik wel even genoeg van in YA.

Conclusie

Wees niets. Je bent geen persoon, je bent een wapen. Een wapen voelt niets.

Het is met pijn in het hart dat ik dit neerschrijf, maar ‘Schaduw van de vos’ kon mij jammer genoeg niet bekoren. Door de grote hoeveelheid aan binnenstromende informatie over de Japanse cultuur en mythologie, werd mijn leesflow vaak onderbroken en voelde ik niet de behoefte om telkens door te lezen, hoofdstuk na hoofdstuk. De enige reden dat ik dit boek uitlas, was omdat het een boek van Julie Kagawa was. Anders was het een gevalletje DNF (did not finish) voor mij, vrees ik.

De worldbuilding zat erg goed in elkaar, ook de personages kwamen geloofwaardig over en alles klopte, maar toch. Het is een love it or hate it-boek. En ik vrees dat ik een lezer ben die behoort in de laatste categorie.