Waarom ik van bepaalde boeken geen leesclubboeken wil maken

Drie jaar terug nam ik voor de eerste keer deel aan een leesclub in eigen stad. Dit werd een groot succes want sindsdien probeer ik steeds aanwezig te zijn bij iedere samenkomst. Het gekozen boek wordt uitvoerig besproken en iedere gebeurtenis of personage wordt onder handen genomen. Maar er zijn een aantal boeken waarvan ik geen leesclub georganiseerd wil zien. Benieuwd?

Een leesclubevenement kan makkelijk anderhalf uur tot twee uur duren. Wat Dear booknerd bookclub betreft toch. En dan heb ik het nog niet over de bookish talk nadien. Gemiddeld anderhalf uur lang wordt een gekozen boek uitvoerig besproken van de eerste tot de laatste letter. Gaande over de cover, de lay-out, de tekstredactie, de vertaling, het doen en laten van de personages, de worldbuilding, de verwachtingen vooraf en of deze al dan niet ingelost zijn… Alles, maar dan ook alles wordt onder handen genomen.

Ik probeer altijd een recensie neer te schrijven voordien, zo weet ik hoe hard mijn mening veranderd na een leesclub. Heel interessant om eens mee te maken. Zo kan je een boek juist meer of minder waarderen door de mening van andere leden. Het helpt je ook oprecht om boeken aandachtiger te lezen en meer details en verborgen boodschappen op te merken.

Waarom ik van bepaalde boeken geen leesclubboeken wil maken

Soms heb je van die verhalen waar je helemaal verliefd op bent, maar waarvan je stiekem weet dat er serieus iets mis is met bepaalde aspecten van het boek. Soms hoef je helemaal niet verder na te denken over het boek, en daar wil ik graag verder op in gaan.

Erin Watt – Royals

In een vorig artikel vertelde ik jullie waarom jij kennis moet maken met de familie Royal. Ik heb reeds de volledige reeks verslonden in korte tijd en ben helemaal ondersteboven van de broertjes Royal. Maar. Nu komt het. Laat dit alstublieft geen leesclubboek worden. Audrey, luister je?

Er is zo veel mis met deze personages dat je echt een hele dag kan spenderen aan het onderspitten van de Royals. Ik hoor Chiara nu al roepen F**** that guy. Er is echt serieus iets mis met de gedachtegangen van de jongens, vooral op vrouwelijk vlak dan. Er wordt niet altijd rekening gehouden met andere personen en het boek komt vaak als vrouwonvriendelijk over. Ik keur niet alles goed hoe ze omgaan met tegenslagen in het leven, maar je kan het enigszins begrijpen. Maar als dit een leesclubboek wordt, dan krijgt het waarschijnlijk slechts een gemiddelde score van 3/10. Oeps.

Salla Simukka – Lumikki Andersson trilogie

Ik heb erg genoten van deze trilogie! Het zit niet altijd even goed in elkaar en aan de personages kan ook nog gesleuteld worden maar ondanks dit alles, heb ik er toch van genoten. Ik denk niet dat deze trilogie een leesclub zou overleven, maar toch blijven ze pronken in mijn boekenkast. Daarnaast raad ik deze serie erg aan voor het jongere publiek dat eens kennis wil maken met het misdaadgenre.

Estelle Maskame – DIMILY DIMINY DIMIMY

De Did I mention I love you-trilogie is erg geliefd bij de YA-lezers onder ons, maar als je bepaalde elementen onder de loep zou nemen, dan denk ik niet dat DIMILY een leesclub zou overleven. Een relatie met je stiefbroer met alle onbezonnen keuzes nadien? Ik dacht het niet. De gedachtegangen van deze personages zitten vaak niet logisch in elkaar. Het is een luchtige zomerread, waar ik erg van genoten heb en waar ik nog steeds verliefd op ben. Maar een grondige observatie, door de ogen van de leesclub, zal het niet overleven vrees ik.

Welke boeken willen jullie nooit in een leesclub bespreken?