Waarom het eerste deel van de Renegades-serie niet voor mij is, maar de volgende delen misschien wel

De Renegades-serie is een boek dat meteen je aandacht trekt. New adult romantiek, zomerse sferen, meant-to-be liefde, bad boys… Ook de zomerse cover met palmbomen trekt meteen je aandacht. In een vorig artikel lazen jullie dat ik Wilder meenam op reis. Hét perfecte boek om te lezen aan het zwembad. Of dat dacht ik toch? In deze recensie lezen jullie waarom het eerste deel niets voor mij was, maar de volgende delen misschien wel.

Ik heb al zó veel goede recensies gelezen over de boeken van Rebecca Yarros. De Renegades-serie kon niet anders dan een schot in de roos zijn. Spoileralert: dat was het niet. Maar dan ook echt niet. Misschien zijn Nova en Rebel beter maar Wilder kon mij alvast niet bekoren.

De Renegades-serie is een drieluik dat ons laat kennismaken met drie personages. Het eerste boek gaat over Paxton Wilder en Leah. Leah krijgt de kans om een jaar lang te studeren op een cruiseschip met maar één voorwaarde. Zorgen dat Wilder ook slaagt voor zijn schooljaar door hem bijles te geven. Dit loopt niet altijd van een leien dakje want Wilder is vooral bezig, met zijn team, om stuntvideo’s te maken en op Youtube te plaatsen. Het team gaat voor alles, en dus ook voor het studeren. En dat merkt Leah maar al te goed.

De setting van het verhaal vond ik echt origineel. Dat is ook een van de redenen dat ik dit boek gelezen heb. Naast de zomerse cover dan. Een romantisch verhaal, zich afspelend op een cruiseschip? I’m in! Yarros neemt je de halve wereld rond en op iedere bestemming gebeurd er wel iets memorabel. Doordat telkens van bestemming en cultuur gewisseld wordt, maakt dit het verhaal ook interessant. Zonder de originele setting ging ik het boek hoogstwaarschijnlijk niet uitgelezen hebben.

Zelfs de allergrootste fouten waren draadjes die we weefden in het textiel van wie we waren.

Ik heb mijzelf meerdere keren moeten aansporen om toch maar verder te lezen. Want misschien wordt het wel nog interessant. Ik begrijp echt dat het een New Adult-boek is, maar dat wil niet zeggen dat je alle clichés van de wereld er in moet plaatsen. Meisje met een verleden wordt verliefd op een knappe jongen en alles is opgelost. Tadaa. Zonder strubbelingen. Ahja nee, want we zijn toch alleen maar bezig met seks. En ook dat begrijp ik, er komen absoluut een aantal seksscènes aan bod in het New Adult-genre. Geen enkel probleem. Maar laat het er dan wel wat deftig aan toe gaan. Laat het dan alstublieft romantisch zijn. Laat de passie er dan vanaf spatten. Want dat verwacht ik van New Adult-boek. Geen oppervlakkige relaties meer, maar wel romantiek, passie en verlangen. Geen vijftig tinten grijs voor dummies.

Wilder kon ik negeren. Hij was een arrogante, roekeloze eikel, die me ongetwijfeld op meerdere manieren pijn zou bezorgen. Maar Paxton? Ja, tegen hem was ik weerloos, en dat was nog gevaarlijker.

En dan spreek ik nog niet over de personages. 95% van de namen ben ik al vergeten, en dat zegt al veel. Voor deze recensie heb ik dus letterlijk de namen van de hoofdpersonages moeten googelen. De enige reden dat ik de artiestennaam van Paxton onthouden heb is omdat het de titel van het boek is. Maar voor de rest is er werkelijk geen enkel personage bijgebleven. Volgens mij hebben de personages gewoon 378 pagina’s lang (e-book) gevreeën. Echt serieus. En als er dan een ‘grote’ plottwist kwam dan kwam dit echt uit het niets. Ik moest telkens terugbladeren om te kijken waar dit nu vandaan kwam, net alsof ze in één zin ligt te baden aan het strand om vervolgens in de wachtzaal te zitten van de tandarts. Ik zeg maar iets, maar zo kwam het erg vaak over. Er kwamen best wat interessante wendingen aan het licht maar ze kwamen echt veel te plots, geen aanleiding, maar ook niet in evenwicht met de rest van het verhaal.

Daarnaast stoorde ik mij echt énorm aan bepaalde woordkeuzes of uitdrukkingen. Zoals ‘uit de pan gaan’ in de betekenis van ‘ uit je dak gaan’. Zelfs Google vindt geen betekenis voor dit spreekwoord. Ik weet ook nog altijd niet wat een schuifpui is want volgens Google is dit een soort schuifdeur, maar toch niet helemaal. Je kon het ook nergens afleiden van de context. Ook woorden zoals saampjes i.p.v. samen. Tja, gebruik gewoon samen. ‘Samen‘ is een woord dat iedereen gebruikt dus waarom in dit boek saampjes gebruikt wordt, geen idee. Het boek (of e-book althans) zat ook boordevol typo’s. Vergeten of een teveel aan spaties, vergeten letters of een teveel aan letters. Geen spelfouten maar tikfouten. En dat is erg jammer want het kwam te veel aan bod om je er niet aan te storen. Persoonlijk vind ik dat de tekstredactie een extra controle kon gebruiken. Ik ben absoluut de laatste die er normaal iets over zegt, maar in dit boek stoorde het mij mateloos.

Conclusie

Wilder was absoluut niet mijn boek. Er werd te veel de focus gelegd op de romantiek, die niet eens aanvoelde als romantiek. Er kwamen echt fantastische wendingen aan bod, die het echt een tranentrekker konden maken, maar door de verkeerd gelegde focus spreken we echt van een gemiste kans. In een New-Adult boek lees ik graag iets meer dan alleen de bedavonturen.

Wat ik dan wel weer goed vond aan het boek was de originele setting en het concept van het verhaal. Het is alleen de uitvoering ervan dat ik graag anders had gezien.

Normaal gezien ben ik ook absoluut geen fan van series waar plots van vertelperspectief gewisseld wordt. Maar hier vind ik het wel goed want Wilder kon mij niet bekoren. Ik ben absoluut nog van plan om deel 2 Nova te gaan lezen over personage Landon (ook weer gegoogeld, sorry not sorry). Misschien dat hij meer mijn interesses kan wekken, want Wilder bleef voor mij toch echt oppervlakkig.

Jammer maar helaas, Wilder was niet wat ik er van verwacht had en al zeker niet hét zomerboek van 2019.

Wat vonden jullie van het eerste deel in de Renegades-serie?