De kleuren van magie, een fantasy met een unieke kijk op Londen

Ik weet niet waarom maar De kleuren van magie kocht ik meteen bij de release van de Nederlandse vertaling. Normaal gezien lees ik amper fantasy en als ik het lees is het meestal YA-fantasy. Het is een fantasy in hart en nieren en dat merk je al vanaf de eerste bladzijde. Lees je mee?

Wanneer je de eerste bladzijde openslaat merk je meteen dat het verhaal in volle vaart wordt gestart. Je wordt meteen meegesleurd in een wereld vol magie en op zich vond ik dit erg geslaagd. Het kan voor sommigen misschien aanvoelen als te veel informatie in een keer, maar voor mij was dit meteen een teken dat ik écht van dit boek ging houden. De beeldende schrijfstijl viel meteen op en je wist gewoon dat je te maken ging krijgen met een steengoede fantasy.

Het verhaal gaat dus over vier verschillende Londens: grijs, rood, wit en zwart Londen. Je kan misschien denken dat dit erg verwarrend zal overkomen in het boek, maar dit was dus niet het geval. V.E. Schwab neemt je moeiteloos mee doorheen de verschillende Londens zonder dat je aandacht of focus verslapt. Alles wordt zodanig tot in de details besproken dat je de magie bij wijze van spreken kan voelen, ruiken én horen. Het verhaal is gedetailleerd maar wel in een gezonde balans. Niets voelt aan als te veel. Daarnaast heb ik het gevoel dat dit nog maar het begin is van een allesomvattend avontuur, dus ik ben énorm benieuwd naar De kleuren van schaduw.

Het gebeurde wel vaker dat hij tegen de magie praatte. Niet op een bevelende toon, maar gewoon bij wijze van conversatie. Magie was een levend iets – dat wist iedereen – maar voor Kell voelde het als meer, als een vriend, of als familie. Ze was tenslotte een deel van hem – veel meer dan bij de meeste mensen – en daardoor had hij altijd het gevoel dat ze wist wat hij zei en voelde, niet alleen wanneer hij haar opriep, maar altijd, bij elke hartslag en bij elke ademhaling.

Ik was trouwens oprecht blij dat een van de hoofdpersonages een sterk vrouwelijk personage is. Delilah Bard is een kick-ass personage dat een standbeeld verdiend. Nee, maar echt. Lila heeft niemand nodig om zich te komen redden, integendeel. Ze kan prima overleven zonder een man aan haar zijde. Pluspunten dus voor Schwab om de queeste op de voorgrond te laten treden i.p.v. de romantiek. De romantiek was in heel subtiele mate aanwezig maar het blijft miniem en dat is echt een grote meerwaarde voor het verhaal. Ik vind het persoonlijk ook niet meteen passen in een sterke fantasy dus bij dit eerste deel van de schemeringstrilogie, was ik erg blij om mij te verdiepen in de wereld van Londen, in al zijn facetten.

Kort samengevat: houd jij van een rasechte fantasy, een boek waar de queeste voorop staat en niet de romantiek, een boek met een literaire schrijfstijl waar je pagina na pagina verslindt… Dan is De kleuren van magie wel iets voor jou. Wees trouwens ook niet bang om de vertaling te kopen want de vertaling is érg goed gedaan. Een welverdiend applausje voor Inge Pieters dus!