3x minirecensies

Zelf vind ik het altijd erg fijn om door minirecensies te struinen op sociale media. Afgelopen tijd las ik een aantal boeken waar ik niet zozeer een recensie aan wou uitweiden maar waar ik wel wat aandacht aan wil schenken a.d.h.v. een mini-recensie. Dus bij deze: 3x minirecensie.

Stad van glas, niet geheel boeiend maar wel verslavend

Begin dit jaar, na het uitlezen van de The infernal devices-trilogie, begon ik met volle moed aan de veelgeprezen Mortal Instruments-serie van Cassandra Clare. Deze serie kon niet anders dan goed zijn! Aan de Netflix-serie ben ik helemaal verkocht, alhoewel ik nog steeds het laatste seizoen moet kijken, shame on me. Ik moet eerlijk zeggen dat ik veel meer van TID genoten heb van de huidige TMI-serie. Het is goed en origineel, maar daar blijft het ook bij. Het is een leuk verhaal voor tussendoor en een boeiende wereld om in te vertoeven, maar echt verkocht ben ik er niet aan. Het voelt vaak aan als langdradig en de gedachtekronkels van bepaalde personages *kuch JACE* *kuch CLARY* kan ik niet altijd even vaak volgen. Desalniettemin hoop ik wel de serie uit te lezen, maar een grote fan kun je mij niet noemen.

Vampire Academy, een hype die jammer genoeg niet aan mij besteed is

Onlangs las ik het eerste deel van de Academicus Vampyrus-reeks van Richelle Mead. Heb ik doorheen de jaren té veel YA gelezen om dit nog goed te vinden, geen idee maar ik ben geen fan. Pluspunten voor originaliteit. Minpunten voor schrijfstijl en karakterontwikkeling. Ik krijg heel veel reacties dat ik moet doorzetten tot boek 3 want dat het vanaf dan alleen maar beter wordt. Dus nu moet ik even uitmaken of ik het geduld hiervoor kan opbrengen of niet. De film vond ik namelijk erg goed waardoor dit mijn interesse wat prikkelde om de boekenserie op te pikken. Als ik deze serie had gelezen in mijn beginnende YA-jaren, was ik er hoogstwaarschijnlijk wel fan van geweest.

Milk and honey, een poëtische bundel over aangrijpende thema’s

Ik lees absoluut nooit dichtbundels maar als er één auteur is die door vele YA-lezers gelezen wordt, dan zijn het wel de gedichten van Rupi Kaur. Ik merk dat ik echt wel kan genieten van deze bundels. Het zet je aan tot denken en draagt ook bij aan een compleet andere leeservaring. Milk and Honey ging zowel over feminisme, geweld en verwaarlozing maar ook over liefde, verdriet en het loslaten van. Er zaten heel wat rake stukken in verwerkt maar eerlijk gezegd heb ik meer genoten van haar eerdere bundel The sun and her flowers, dan van deze. Het voelde vaak te geforceerd aan en zeker de lange stukken tekst konden mij niet bekoren.