Serie review | The A-list | Seizoen 1

The A-list wordt omschreven door Netflix als een tienerserie, met leeftijdsclassificatie 7+, met als hoofdcategorie spanning en mysterie. Na het bekijken van het eerste seizoen is het inderdaad zo dat deze serie vooral gericht is op tieners/twintigers die net zoals ik wél houden van spanning maar niet van horror. In dit artikel lees je uitgebreid wat ik nu exact vond van dit eerste seizoen. Deze recensie is vrij van spoilers.

The A-list wordt gezien als een bovennatuurlijke thrillerserie die zich afspeelt op Peregrine Island. Een zomerkamp waar niet alles van een leien dakje loopt. Hoofdpersonage Mia komt aan op het eiland en denkt een zorgeloze week tegemoet te gaan, maar dat is buiten Amber gerekend. Er klopt iets niet aan dit eiland en aan Amber, en Mia is vastberaden om te achterhalen wat.

De leeftijdsclassificatie (7+) kan je misschien wat tegenhouden om de serie te bekijken. Echter is het zo dat het gebruik van drugs, alcohol, geweld, seks… minimaal is waardoor jongere kijkers ook kunnen genieten van deze mysteriethriller. The A-list maakt een perfecte balans in het thrillergehalte dat het voor zwakke harten zoals mij, erg aangenaam was om te verblijven op Peregrine Island. Voor de fervente mysterie/thriller-kijker kan het wat aanvoelen als soft, maar toch ben ik er van overtuigd dat The A-list meer in zijn mars heeft. Dit eerste seizoen was een opstapje naar een groter geheel en zelf vond ik het erg bingewatchwaardig. Dit komt hoogstwaarschijnlijk ook door de lengte van de afleveringen (25 minuten), waardoor je in een kort aantal minuten toch een bepaalde dosis spanning creëert.

Ever seen two queenbees in the same hive? Me neither. On Peregrine Island there’s only ever been room for one queen.

De serie begint meteen al veelbelovend qua setting en geheel. Maar wat personageontwikkeling betreft blijft het allemaal heel stereotiep. Zo maken we meteen kennis met de nerd, de fitnessboy, de knappe jongen, de genderqueer, het lesbische meisje, het bitchy-type… Enkel Amber en Mia springen er wat bovenuit, maar op zich maakt dit het verhaal wel interessant. In mysteriethrillers wordt vaak gebruik gemaakt van stereotypes omdat wij als kijkers sowieso een vooroordeel vellen. Iedereen heeft ze, je kan er niet van onderuit.

Naarmate de serie vordert merk je dat er meer en meer diepgang gelegd wordt in het verhaal, maar de personages blijven vlak. Alhoewel je toch erg geniet van de onderlinge struggles en kom je aan de hand van flashbacks te weten wat het verleden is van bepaalde personages. Ik hoop in seizoen 2 de andere personages beter te leren kennen alhoewel ik denk dat de focus volledig op Amber en Mia zal worden gelegd, en dat is ook oké.

Conclusie

Deze serie is vooral gericht op tieners/twintigers die net zoals ik wél houden van spanning maar niet van horror. Een gezonde dosis thrillergehalte gecombineerd met een aantal magische elementen. De moraal van het verhaal gaat vooral over het hebben van vertrouwen, vriendschap en het goed willen doen voor anderen. Het redden van de leerlingen van het kamp staat centraal, en dat is erg goed uitgepakt.