Waarom De Genadigen absoluut mijn boek niet was

Volgens mij heb ik de hypetrein van ‘De Genadigen’ volledig gemist en sta ik nu nog steeds op het perron te wachten. Ik mistte echt heel wat elementen wat het voor mij tot een fijne read maakte. In deze recensie probeer ik uit te leggen waarom.

The Merciful Crow of De Genadigen las ik voor de leesclub van Kindnessreads in Leuven (06/10/2019). Zonder de leesclub had ik het boek wellicht ook gelezen maar waarschijnlijk had ik halfweg het gecategoriseerd als DNF (did not finish) of met andere woorden: ik had het boek hoogstwaarschijnlijk nooit uitgelezen als het niet voor de leesclub was.

Zelf was ik erg verrast dat The Merciful Crow in mijn fairylootbox van augustus zat. Ik begon te lezen in de Engelse variant en merkte meteen op dat dit voor mij moeilijk ging worden. Margaret Owen hanteert een speciale schrijfstijl en als je net als mij enkel contemporary in het Engels leest, was deze fantasy net iets te hoog gegrepen in de Engelse taal. Dus ik was echt enthousiast dat Blossom Books de vertaling op zich had genomen, en dus kocht ik het Nederlandstalig e-book. Ik moet zeggen dat de Nederlandse vertaling stroef las. Er waren heel wat zinnen die naar mijn inziens anders neergezet konden worden, en dat is jammer. Ligt het aan de vertaling, ligt het aan de auteur, geen idee maar het belemmerde wel vaker mijn leesflow van het verhaal.

Wat het inhoudelijke betreft zijn er heel wat mooie elementen aanwezig zoals de diversiteit en een gedeelte van de worldbuilding, maar aan de andere kant bevatte het ook heel wat onvolmaaktheden waar ik in onderstaande alinea’s verder wil op in gaan.

Laat ons beginnen met de goede elementen: de diversiteit aanwezig in dit boek. Dit boek weerspiegelde de ongelijkheid in de maatschappij (vooral in Amerika etc.) op een erg originele manier. Daarnaast bevat het boek ook heel wat feministische boodschappen wat echt een waardevol element is in boeken van deze tijd. Ook lgbtq+ wordt gepresenteerd in dit boek zonder dat het opgehemeld wordt. Alles voelt aan als normaal, en dat is ook hoe het zou moeten zijn.

Ook de worldbuilding bevat heel wat krachtige elementen, alleen vond ik de uitwerking niet altijd even goed. Zo was er een fameus kastensysteem aanwezig met o.a. De Kraaien, en alhoewel er een stamboom aanwezig was in het begin van het boek, was ik wel vaker de draad kwijt. Hoe alles nu precies in elkaar zit, weet ik nog steeds niet, en dat is jammer in een fantasy. Ook de magie was écht origineel gevonden, ik bedoel maar: magie onttrokken uit tanden? Maar ook hier mistte ik wat achtergrondinformatie over hoe dit alles in elkaar zat. Kort samengevat zie ik dus heel wat potentieel en vond ik het best interessant om met deze wereld kennis te maken, maar ik mistte hier en daar wat omkadering.

Naast een erg groot fantasy-gehalte bevatte dit boek ook romantiek –zucht-. Ja inderdaad; zucht. Deze romance wordt slowburn genoemd maar voor mij mocht het echt wel nog meer slowburn geweest zijn. Ik zag het absoluut aankomen maar niet op dat moment en zeker niet in zo’n situatie. Ik heb totaal niet genoten van deze clichématige, romantische ontwikkeling. Jammer want er mocht gerust nog wat meer spanning gecreëerd worden tussen deze personages.

Fie durfde te wedden dat ook de rest van haar Kraaien zich voelde alsof hun keel werd dichtgeknepen, zo graag wilden ze buiten de stadsmuren komen voordat de jachtkasten hen inhaalden. Elke Kraai wist wat het betekende als je een zak Fenikstanden bij je had. Ze vroegen zich allemaal af of ze er werkelijk Dumosa mee uit konden komen.

Conclusie

De Genadigen is een goed debuut maar je moet er wel je hoofd bijhouden. De auteur heeft zodanig veel elementen willen vervatten in het verhaal dat het vaak als onoverzichtelijk kan beschouwd worden. Zowel de schrijfstijl als een aantal elementen van het inhoudelijke kon mij jammer genoeg niet bekoren. Heel wat plottwist doorheen het verhaal konden jammer genoeg voorspeld worden maar het plot zelf wist mij op een of andere manier wel te verrassen. Jammer genoeg was dit niet in die mate dat ik benieuwd ben geworden naar het vervolgdeel.