Game, drie New Adult sportverhalen van Nederlandse bodem

Drie auteurs van Nederlandse bodem sloegen de handen in elkaar om samen een bundel van drie kortverhalen samen te stellen met als thema: romance in sport. In dit artikel bespreek ik ieder verhaal afzonderlijk om jullie te laten weten wat ik nu van deze bundel vind.

Mariëlle Brouwer (Structure-serie), Kim Mulder (Licht-trilogie) en Miranda Hillers (WWW-serie), schreven elk een kortverhaal met als algemene thema: romance in sport. Zo schreef Mariëlle over ijshockey, Kim over zwemmen en Miranda over (vrouwen)voetbal.

Vroeger zei ik steevast neen tegen kortverhalen, maar het laatste jaar merkte ik toch een aantal voordelen op. Zo vind ik het leuk om kennis te maken met verschillende auteurs zodat ik weet of de schrijfstijl en verhaalopbouw mij ligt etc en of ik al dan niet nog meer van deze auteur zou willen lezen.

Hieronder volgen drie minirecensies, één per kortverhaal:

Oppassen van Mariëlle Brouwer

In ‘Oppassen’ volgen we Fynn en Yara. Fynn en Yara doen beiden aan ijshockey wat het voor mij wel een stuk interessanter maakt omdat ik nog niet vaak tot nooit ijshockey verwerkt heb gezien in een boek. Of het is mij toch niet bijgebleven? Ik weet niet of dit verhaal mij wel zal bijblijven maar ik heb er toch van genoten. Yara weet van aanpakken en laat zich niet zomaar doen. De personages zijn interessant neergezet en over het algemeen vond ik dit best een leuk kortverhaal. De romance zat goed in elkaar en daar draaide het bij dit kortverhaal toch om. Een kleine opmerking: volgens mij is hier geen Vlaamse redacteur overgegaan. Of zo voelt het toch niet. Meerdere keren rolde ik met mijn ogen toen ik bepaalde uitdrukkingen zag staan: Heilige Mexicaanse dipsaus als vloekwoord (meerdere malen), maar ook uitdrukkingen zoals ‘ik parkeer mijn reet op een bankje langs de kant van de fitnessruimte’. Ja, dan zucht je wel even als je zo’n zinnen leest. Maar oké, het verhaal op zich vond ik leuk om te lezen en ook de romance kon mij wel bekoren in de ijshockeysfeer.

Zeg mijn naam van Kim Mulder

Ik ga meteen met de deur in huis vallen: met dit verhaal had ik geen enkele klik. De romance was voor mij echt ongeloofwaardig, net zoals de ‘grote’ plotwending in het verhaal. Hoofdpersonage Fenna kwam door haar gedachten en acties erg naïef en onbezonnen over. Ze neemt alles maar voor waar aan en duikt meteen in bed met haar jeugdliefde, zonder maar vragen te stellen bij het verleden, of de tijd tussen het verleden en het heden. Ik ga geen spoilers neerschrijven maar zelfs bij de plotwending aanwezig in het verhaal, stelt ze zich geen vragen. Ook jeugdliefde Shane kampt met zoveel gevoelens en trauma’s (best een complex personage moest je deze uitwerken) en plots kan Fenna alles met één blik oplossen, zonder problemen. Lijkt mij sterk. De ‘romantische’ scènes begon ik op een gegeven moment ook diagonaal te lezen want zonder een klik met de personages hoeft het voor mij niet.

Ook het sportgehalte mocht iets groter uitgewerkt zijn want je krijgt amper iets van achtergrondinformatie mee wat de hoofdpersonages drijft om deze sport te doen. Het is een romance sportsbundel dus naast de romance had ik graag wat meer gehad feeling gehad met de desbetreffende sport, in dit geval: zwemmen. Jammer, want op zich vond ik Shane wel iets hebben doordat zijn personage min of meer complex ineen zat.

Het was duidelijk dat hij een gezonde dosis zelfvertrouwen had, want hij gehoorzaamde zonder blikken of blozen en voordat ik naar adem kon happen, stond hij in volle glorie voor me.

Kim Mulder

Om te winnen, moet je scoren van Miranda Hillers

Deze titel vond ik erg geslaagd aangezien deze zin in het kortverhaal een leuke betekenis krijgt. In dit verhaal volgen we Max(ine) en Wes in de sfeer van (vrouwen)voetbal. Zowel de romance als de sport vond ik goed uitgewerkt. Het voetbalgehalte kwam voldoende aan bod en ook de romance kon mij wel bekoren. Max(ine) is geen standaard meisje wat je ook meteen merkt in het verhaal. Ze gaat niet meteen in op de avances van Wes en dat maakt dat er wel een leuke spanning aanwezig is in het verhaal. Cliché, maar wel een leuk cliché. Zelf heb ik nog niets van Miranda Hillers gelezen maar er komen blijkbaar personages in voor van haar eerdere serie(s). Voor mij stoorde het absoluut niet, want had het niet op de achterflap gestaan, had ik het waarschijnlijk nooit geweten. Moest je de eerdere boeken wel gelezen hebben, is dit kortverhaal waarschijnlijk wel een leuk weerzien.

Conclusie

Kort samengevat was deze romance sportbundel best aangenaam om te lezen. Wat wel vaker gebeurt bij een bundel is dat het ene verhaal je wat meer aanspreekt dan de ander, wat normaal is. Het is geen bundel die ik zal onthouden, maar over het algemeen best een leuke bundel voor tussendoor. Ideaal om eens kennis te maken met de drie auteurs, maar ook om het New Adult-genre wat beter te leren kennen. Let op: nogmaals wil ik even benadrukken dat dit kortverhalen zijn geschreven in het New Adult-genre. Er zijn dus absoluut seksscènes aanwezig in de verhalen.