Hoe ik NaNoWriMo 2019, de Blogeditie, heb ervaren

Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen: ik haalde het niet. Ik haalde geen 50k, dus behaalde ook mijn NaNo-diploma niet. In dit artikel vertel ik jullie hoe dit komt, maar ook wat ik geleerd heb tijdens deze schrijfmaand.

Voor wie niet weet over welke challenge ik het heb: misschien is het handig om eerst dit artikel of dit artikel te lezen. Alle linken openen in een nieuw tabblad.

Ik heb NaNo onderschat, zwaar onderschat. Ik dacht dat het allemaal wel vlotjes zou verlopen aangezien ik geen verhaal schreef. Ik schreef artikelen voor op mijn blog dus dat zou immens veel vlotter moeten gaan. Maar waar NaNo, naast het aantal woorden per dag, ook om draait is tijdsdruk en motivatie. Je voelt je verplicht om werkelijk iedere dag te schrijven en dat is iets wat voor mij een moeilijkheid met zich meebracht. Je loopt ook meteen een achterstand op als je één dag je niet aan het schema gehouden hebt. En aangezien ik pas op 3 november startte met de challenge, liep ik al meteen een grote 3000 woorden achter.

Op de eerste dag brainstormde ik vooral. Ik pende neer in een notitieboekje welke artikelen ik graag wou schrijven deze maand. Het waren artikelen die ik sowieso eens wou schrijven en die volledig passen op mijn blog. Geen extra vulling dus om toch maar die 50K te halen. Wanneer je schrijft heb je totaal geen idee, of ik toch niet, hoeveel woorden een artikel gemiddeld bevat. Bij mij lag dit gemiddelde rond +- 800 woorden. Het ene artikel al wat meer dan de ander maar waar het op neer komt is dat ik om de challenge te halen, twee à drie artikelen per dag moest schrijven. Ik had inspiratie, maar zoveel inspiratie nu ook weer niet. Samengevat: ik moest minstens 63 artikelen van 800 woorden elk schrijven in November. Spoileralert: dit lukte mij niet.

Maar hoe komt dit nu?

Tja. Als eerste: geen goede voorbereiding. Toen ik een voorbereiding had uitgestippeld, kwam er geen goede opvolging en toen ik eenmaal een grote achterstand had opgebouwd ontbrak de motivatie. Daarnaast kwam ik in een soort dilemma terecht want door het schrijven mistte ik het enorm om te lezen. En aangezien ik recensies wou schrijven voor mijn blog, moest ik wel de tijd vinden om te lezen. Een artikel schrijf je ook niet zomaar, er kruipt heel wat tijd in. Eerst moet je brainstormen wat je gaat schrijven, dan moet je er eventueel research voor doen, dan ga je effectief aan het schrijven, dan moeten er foto’s gemaakt worden, dan moet je de lay-out verzorgen voordat het gepubliceerd wordt, en dan moet je ook nog een halfuur dagdromen bij rekenen want af en toe ben ik best een treuzelaar. Iets met zelfkennis is het begin van alle wijsheid? Soit: ik haalde het dus niet.

15.465 woorden

15.465 woorden behaalde ik wel. Het is nog niet eens de helft maar als je het uitrekent schreef ik 515 woorden per dag en op een of andere manier ben ik hier best tevreden mee. Het is niet wat ik voor ogen had, ik hoopte toch het dubbele waar te maken maar zoals ik al zei: zonder deftige planning raak je er niet. Of ik toch niet.

Daarnaast loop ik er de laatste tijd (lees: het laatste jaar) best wel vermoeid bij. Het is iets typisch aan MS, en ik kan er best mee leven, maar wanneer je een bepaald doel wilt halen, speelt het toch wel parten. Want het is namelijk iets dat er bijkomt, bovenop de dagelijkse verplichtingen. Het is zeker niet onmogelijk, want het ligt echt wel aan een gebrek aan planning. Met een chronische ziekte is het belangrijk je dagen correct en goed uit te stippelen om zo min mogelijk ongemakken te voorzien, en dat is iets dat ik nog steeds, na anderhalf jaar, moet leren.

Het positieve aan het negatieve koppelen

Het is niet omdat ik NaNoWriMo 2019 niet vervolledigd heb, dat ik er niets uit geleerd heb.

• Doordat mijn tijd om boeken te lezen drastisch verminderde door het schrijven, schreef ik heel wat recensies van boeken die ik al zó lang uitstelde. Boeken waarvan ik absoluut een recensie wou schrijven maar nooit de motivatie voor vond, werden geschreven en daar ben ik echt blij om. Hierbij besefte ik ook dat ik lezen echt wel nodig heb in mijn dagelijkse routine en dat ik er erg blij van word. Het lezen stond deze maand op een laag pitje en dat merkte ik wel.
• Door veel foto’s te maken besefte ik, alweer, dat ik niet blij ben/was (geen idee) met mijn Instagramfeed. Ik wil er een andere kant mee uit en dat heb ik ook gedaan. Het is nog wat zoeken hoe of wat, maar ik denk er wel bijna uit te zijn.
• Ik besefte dat als ik bepaalde doelen wil halen, niet alleen op vlak van NaNoWriMo, dat ik een planning nodig heb. Dus ik kocht mij dé ideale planner. Jullie konden mijn zoektocht over de ideale planner reeds hier lezen, maar nu heb ik eindelijk een beslissing gemaakt en wacht ik vol verlangen tot hij geleverd wordt. Spannend…
• Ik besefte dat mijn blog totaal niet op orde stond. Het zag er netjes uit maar als je iets wou terugvinden dan moest dit via een aantal omwegen en dat is totaal niet praktisch. Dus hield ik mij ook verschillende dagen bezig met het updaten van artikeloverzichten, voegde ik een overzichtelijkere menu toe en herschreef ik hier en daar een aantal teksten om het voor jullie aangenamer om lezen te maken.
• Door jezelf te verplichten iedere dag te schrijven, kom je te weten op welke momenten je het liefste schrijft. Ik ben absoluut geen ochtendmens, maar ook geen avondmens, meer een chronisch vermoeid beest ofzo, dus ik schrijf het liefst tussen 13u en 15u. Dat waren de momenten waarop ik het meeste tijd had, maar waar de vermoeidheid ook geen parten speelde. Nu weet ik dus: als ik iets productief wil verrichten qua schrijf- of studeerwerk, dan moet het in de namiddag gebeuren. Zo weet je ook op welke dagen het wel of niet werkt in de planning en kun je daarna een realistische planning opstellen.

Ga ik nog meedoen aan NaNo, de blogeditie?

Absoluut. Ik vermoed van wel, maar dan:

1. Start ik op tijd
2. Maak ik een planning
3. Brainstorm ik op voorhand
4. Zoek ik mensen die willen meedoen want alleen, is maar alleen. Bloggers die geen ambitie hebben om een verhaal te schrijven, maar die wel hun blog tot een hoger level willen tillen.

Ik vond het alvast erg leuk om te doen en aan iedereen die de 50k haalde met een verhaal: petje af. Echt fantastisch. 50k is niet niets en daar mag je echt trots op zijn!

Deden jullie mee aan NaNo?