Ontspanning

Dor, hoe ver zou jij gaan voor een laatste druppel water?

Dor is een boek dat meteen de aandacht trekt door verschillende zaken. Enerzijds de opvallende cover, anderzijds het thema klimaatverandering. Geen druppel komt nog uit de kraan, en dan is maar de vraag: wat zou jij doen met de laatste druppel?

Dor was voor mij een dystopisch boek, maar wel eentje die snel zou kunnen omslaan naar non-fictie. Want de klimaatverandering is er, dat kunnen we niet ontkennen, dus misschien kan een watertekort in de toekomst wel eens waarheid worden. Dit boek voelde aan als een niet zo-ver-van-mijn-bed-show, en dat is best gruwelijk om lezen. Want hoe ver zou jij gaan om te overleven? Welke levensnoodzakelijke beslissingen zou jij nemen? Er van uitgaande dat de personages in dit boek gemiddeld vijftien jaar oud zijn. Geen idee wat vijftienjarige-ik zou hebben gedaan, maar oké. De personages in dit boek komen alvast volwassener over dan hun leeftijd. Misschien ook logisch want deze gruwelijke situatie drijft je waarschijnlijk tot volwassenheid. Je wordt gedwongen om drastische beslissingen te nemen, juist door de ernst van de situatie. De personages zijn erg realistisch neergezet, juist doordat het kindsheid in bepaalde situaties net dat tikkeltje naar boven komt. Zo besef je weer dat het máár vijftienjarigen zijn, en dat maakt het boek ook wat sterker.

Ze is altijd het type geweest van het halfvolle glas, maar iets in haar blik maakt me duidelijk dat er van haar optimisme net zo weinig over is als van het water in hun zwembad.

Het verhaal bekijkt het watertekort op heel wat vlakken. Zo lezen we wat het psychologisch met een persoon doet, tips en tricks om te overleven, maar komt ook het principe ‘survival of the fittest‘ boven drijven. Je merkt tijdens het lezen dat er over nagedacht is en dat is absoluut een pluspunt. Ook de schrijfstijl is iets waar ik meer over kan lezen, dus de andere boeken van Neal en Jarrod Shusterman, komen zeker op de wishlist. De schrijfstijl is vlot, maar op een of andere manier ook volwassen, die ik niet meteen zou plaatsen in een Young Adult. Niet dat Young Adults een kinderlijke schrijfstijl hanteren, maar meestal is die toch op een ander niveau dan dat deze twee auteurs dit doen.

Door de droogte is het leven is een eindeloze lijst van verboden geworden: verboden de tuin te besproeien, verboden het zwembad te vullen, verboden lang te douchen. Daar valt nog goed mee te leven blijkt als er opeens nergens meer een druppel uit de kraan komt.
De media besteden nauwelijks aandacht aan de “Tap-Toe’, zoals ze het verschijnsel hebben gedoopt. Net als de rampenbestrijding hebben ze de handen vol aan een orkaanramp in een andere staat die sensationelere beelden oplevert. Maar het anders zo rustige wijkje waar Alyssa woont verandert in een mum van tijd in een oorlogsgebied: ooit bevriende buurtbewoners komen lijnrecht tegenover elkaar te staan in hun radeloze zoektocht naar water. Wanneer haar ouders op een dag niet terugkeren en zij en haar broertje de dood in de ogen kijken, ziet Alyssa zich gedwongen drastische beslissingen te nemen.

Ik heb het boek met tot net voor het einde met spanning en verbazing gelezen. Hoe een watertekort personen tot hun uiterste drijft en wat water met je lichaam doet, was enorm fascinerend. En daarom vond ik de plot redelijk teleurstellend. De plot laat nog heel wat vragen na, en dat is jammer. Losse eindjes worden ofwel niet meer vermeld, ofwel worden ze afgehandeld op een manier dat het lezen niet waard is. Het verhaal zat echt enorm goed in elkaar, tot de laatst geschreven pagina’s jammer genoeg.

Conclusie

Dor is een verhaal in het dystopische genre, dat wel eens realiteit kan worden. En ondanks mijn frustraties met de plot en dus de laatste hoofdstukken, vond ik dit boek écht wel het lezen waard. Het brengt de actuele klimaatveranderingen realistisch op papier, en dat is best eng. De schrijfstijl, maar ook de vertaling door Lydia Meeren verdiend een applaus want het is ontzettend goed neergeschreven. Het verhaal leest enorm vlot door de vele ontwikkelingen doorheen het boek, maar ook door de extra leesfragmenten van andere mensen zodat we niet enkel het perspectief meekrijgen van de vriendengroep, maar ook van de buitenwereld. Dor combineert een ‘wat-als?’-vraag met een ‘wat-nu?’-vraag, en dat is misschien wel de sterkte van dit boek.

Ik wil Baeckens Books bedanken voor het opsturen van dit recensie-exemplaar. Dit heeft mijn recensie op geen enkel vlak beïnvloedt. Meer informatie rond mijn recensiebeleid vind je hier.

Reageer met Facebook

3 Comments

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge