Er was eens iets anders, een historische hervertelling van Assepoester

‘Er was eens iets anders’ klonk in mijn oren heel erg origineel. De bekende start van een sprookje, maar dan met een twist. ‘Er was eens iets anders’ is een historische hervertelling van het sprookje Assepoester, maar dan uit het vertelperspectief van de boze stiefmoeder.

‘Er was eens iets anders’ brengt een heel unieke setting met zich mee: wat als de boze stiefmoeder helemaal niet zo akelig is dan er beweerd wordt? Een hervertelling uit een volledig ander perspectief, gecombineerd met een middeleeuwse setting wat het geheel een andere sfeer meegeeft.

Het eerste wat mij meteen opviel bij het lezen van dit verhaal, is dat je meteen meegetrokken wordt in de middeleeuwse setting van het verhaal. Je kan je meteen inleven en alles levendig voor ogen zien hoe de auteur het bedoeld heeft. Dit komt door enerzijds de schrijfstijl, later meer hierover, maar ook door de vele research van de auteur. Want hoe je het ook draait of keert, de details kloppen. Van de ongewenste zwangerschap tot het zijn van een vrouw in de middeleeuwen, tot het uitvoeren van job in deze tijdssetting. Alle details kloppen en dat geeft meteen een compleet andere beleving mee tijdens het lezen van een verhaal.

Ik ben niet ondankbaar voor het wonderbaarlijke geluk dat ons ten deel is gevallen, maar door dit soort onrechtvaardigheid zou ik willen ontsnappen uit onze vergulde kooi, wij met z’n drietjes, om ergens anders in vredige afzondering te kunnen leven. Ondanks onze verheven omstandigheden hebben we geen zeggenschap over ons lot.” 

Het klinkt allemaal veelbelovend en ik ben er zeker van dat dit boek menig lezers zal overtuigen, of zelfs heeft overtuigd, maar ik ben er niet volledig weg van. De unieke schrijfstijl, die zeker past bij de tijdssetting van het verhaal, heeft mij niet zo erg weten te bekoren. Met deze schrijfstijl bewijst de auteur dat ze schrijven kan maar naar mijn gevoel belemmerde het mijn leesflow meerdere malen. Ik moest mijzelf er echt toe aanzetten om het boek terug op te nemen, terwijl de inhoud mij echt wel trok. Op sommige momenten kwam de schrijfstijl als te langdradig over, terwijl ik het gevoel had dat dit overbodig leek te zijn. Desalniettemin past de schrijfstijl, het taalgebruik en de besproken conversaties wel bij de tijdssetting, maar voor mij kwam het soms stroever over dan initieel bedoeld was. Waar een sprookje je meestal vaak in het ongewisse laat over de details, beschrijft Teller ieder detail van het verhaal, tot het langdradige toe.

Conclusie

Het leuke aan dit verhaal is dat niet ieder personage voor 100% goed of slecht is. De auteur brengt het iets genuanceerder over, zoals het de werkelijkheid betaamd. Zo krijg je zelfs sympathie voor de ‘boze’ stiefmoeder. En alhoewel hervertellingen van sprookjes normaal gezien graag door Young Adults gelezen worden, is deze wel van een ander kaliber: bij deze moet je echt wel houden van historische romans. Zelfs voor personen die niet houden van hervertellingen is dit misschien toch een boek voor jou, aangezien dit een perfect op zichzelfstaande roman is. Het ligt er niet dik bovenop dat dit het verhaal van de boze stiefmoeder is, je kan het volgens mij perfect van elkaar zien. Desalniettemin zitten er hier en daar kleine, subtiele verwijzingen naar het sprookje. Voor mij belemmerde de tijdssetting en de daarbij horende setting mijn leeservaring, maar ondanks dat zat het verhaal echt heel goed in elkaar.

Ik wil uitgeverij Ambo Anthos heel erg bedanken voor het opsturen van een (digitaal) recensie-exemplaar. Dit heeft mijn recensie op geen enkel vlak beïnvloedt. Meer informatie over mijn recensiebeleid vind je hier.