De jachtpartij, een moordmysterie in de Schotse Hooglanden

De jachtpartij, thrillerdebuut van Lucy Foley, las ik eind december en eigenlijk is dit de perfecte periode om dit boek te lezen aangezien het verhaal zich afspeelt rond de jaarwisseling. De jachtpartij is een moordmysterie met een originele insteek, want niet alleen de moordenaar is onbekend, ook het slachtoffer. Ondanks de originele insteek kon ‘De jachtpartij’ mij niet volledig bekoren.

Negen vrienden vieren oudejaarsavond in een huis in de Schotse wildernis. Bij de start van het verhaal merk je meteen dat een van de vrienden de vakantie niet overleeft en wordt vermoord. Het interessante gedeelte aan deze thriller is dat, net zoals de moordenaar, ook het slachtoffer onbekend blijft tot het einde. Door deze techniek te gebruiken wordt het voor de lezer moeilijker gemaakt om de plot te ontrafelen. Hierdoor focus je je op verschillende personages en is het moeilijk om iemand uit te sluiten aangezien je niet weet op wie je je moet concentreren. Zelf vond ik deze opzet erg geslaagd maar aan de andere kant bleef alles wel erg vaag doorheen het boek, doordat er niet op een specifiek personage gefocust kan worden.

Dus op een vreemde manier was dit landschap een toevluchtsoord. Maar nu, met deze nieuwe verschrikking en de nog steeds vallende sneeuw die ons hier opgesloten houdt en anderen buiten houdt, is het in een tijdsbestek van vierentwintig uur een gevangenis geworden.

De jachtpartij wordt verteld vanuit heel wat perspectieven. Bijna ieder personage komt aan bod waardoor je een algeheel beeld krijgt van de omgeving en de situatie. In het begin was het erg moeilijk om een onderscheid te maken tussen de vele perspectieven, maar naarmate je vorderde begon alles duidelijk te worden. Ik ben absoluut geen fan van veel vertelperspectieven en ook hier kon het mij niet bekoren. Wanneer er zoveel personages aan bod komen heb ik nooit het gevoel een personage volledig te kennen. Persoonlijk vind ik dit wel belangrijk bij een thriller omdat hier de motieven en achtergrond van de personages erg belangrijk zijn. Door de vele personages kwam dit gedeelte jammer genoeg niet volledig tot zijn recht.

Conclusie

Over het algemeen vond ik ‘De jachtpartij’ een goed boek maar ik mistte hier en daar een aantal elementen. Zo was de spanning in veel hoofdstukken vaak zoek en mochten er wat meer plotwendingen in verwerkt zitten. Het verhaal blijft vlot lezen juist door de originele insteek om het slachtoffer onbekend te laten tot het einde, maar uitgezonderd van dit element mochten er meer plotwendingen in het boek verwerkt zijn. Al bij al vond ik ‘De jachtpartij’ een goed boek, maar toch kon het mij niet helemaal bekoren.

Ik wil Uitgeverij Lannoo heel erg bedanken voor het opsturen van een (digitaal) recensie-exemplaar. Dit heeft mijn recensie op geen enkel vlak beïnvloedt. Meer informatie over mijn recensiebeleid vind je hier.