Don’t judge a book by its cover | Het verdronken land – Cyn Balog

Het verdronken land van Cyn Balog is terug een van die boeken met een afschuwelijke cover en een fantastische inhoud. Voor de coverlove hoef je het niet te lezen maar wat was ik verrast van de inhoud! Over geuren en smaken valt niet te twisten, maar in deze recensie lees je waarom ik erg verrast was van het verhaal van het eiland ‘Getijden’.

---

Opeens is het me allemaal duidelijk. Wat mijn positie op dit eiland ook is, het zal altijd hetzelfde zijn: aan de buitenkant, naar binnen kijkend, voortdurend wensend dat ik ergens, of iemand, anders kon zijn.

Toen ik dit boek begon te lezen had ik nooit verwacht er zo in meegesleept te worden. Ik las het in een tweetal dagen uit en was werkelijk verrast. Op basis van de cover zou ik het boek, als ik eerlijk mag zijn, nooit meenemen uit de (lokale of online) boekhandel. Het past bij de verhaallijn enerzijds, maar anderzijds is er niet bepaalde sprake van coverlove. Zoals eerder geschreven: ieder zijn ding wat covers betreft, maar voor mij was het een no go. Wat de flaptekst betreft… aan de hand daarvan zou ik het wel overwegen om het boek te kopen.

Om te beginnen: in de flaptekst lees je al meteen dat hoofdpersonage Vina erg bijzonder is. “Door haar mismaakte lichaam en missende hand wordt ze er continu aan herinnerd dat er in een wereld waar droog land langzaamaan verdwijnt geen plek voor haar is.” Het trekt meteen je aandacht en ik moet zeggen dat deze twist in het verhaal enorm goed is uitgedraaid. Hoe Vina haar verwondingen heeft opgelopen heeft alles te maken met de verhaallijn en dat geeft het verhaal net dat beetje meer diepgang. Ook de boodschap wat diversiteit betreft, wordt erg goed overgebracht.

Zelf heb ik het niet zo hard voor de onberekenbare zee, waardoor ik het altijd erg leuk vind om hierover te lezen. Klinkt misschien vreemd maar de angst voor de grote onvoorspelbare zee klinkt zo herkenbaar, waardoor ik mij vaker verbonden voel met de personages. Het idee van dit verhaal, heb ik werkelijk nog nooit gelezen. Dus naar mijn mening gaf het verhaal een erg originele insteek met zich mee. Een eiland waar het land langzaamaan verdwijnt waardoor de focus op overleven staat? Count me in.

---

Conclusie

Misschien komt het doordat ik enorm lage verwachtingen had van dit boek, dat ik het daarom erg goed vond maar desalniettemin was ik aangenaam verrast van dit verhaal! Alle aangebrachte elementen waren in balans, wat het tot een erg fijne leeservaring maakte. Zo was er romantiek aanwezig, fantasy, avontuur, verschillende plotwendingen… maar dit alles werd zo in balans overgebracht dat het plaatje lijkt te kloppen.

Het verdronken land is het eerste deel van een veelbelovende serie en ik hoop uit de grond van mijn hart dat deze serie verder vertaald zal worden, ondanks de coverkeuze.

‘Hoe gaat het trouwens met je?’ vraagt hij. ‘Ehm, het gaat … goed met me,’ stotter ik, de woorden voelen vreemd op mijn lippen. Maar is dat zo? Waarschijnlijk is elke dag dat ik nog leef een goede dag.

Ik wil Dutch Venture Publishing heel erg bedanken voor het opsturen van een (digitaal) recensie-exemplaar. Dit heeft mijn recensie op geen enkel vlak beïnvloedt. Meer informatie over mijn recensiebeleid vind je hier.

---