De kleuren van licht, een epische finale | V.E. Schwab, ADSOM #3

Ik vraag mij nog steeds af waarom ik zo lang gewacht heb om dit slotdeel te lezen. Ik wil de serie nu al herlezen en ik heb hem pas sinds een aantal dagen uit. In deze recensie lees je waarom ‘De kleuren van licht’ een fantastisch en waardig slot was van de adsom-trilogie.

Lees enkel verder indien je deel één en twee reeds las. Of als je graag spoilers leest, dan mag het ook. Lees hier mijn recensie van deel één en hier van deel twee.

---

‘As travars.’ De magie zinderde door haar arm en haar borst. De stad om haar heen draaide een kwartslag, de zwaartekracht kantelde en de wereld verdween.

De vertaling van ‘De kleuren van licht‘ kwam uit in januari 20’ en ik las het pas eind maart uit. Drie maand later. Op zich niet zo abnormaal maar dit was een boek waar ik heel erg naar uitkeek. Volgens mij wou ik er geen afscheid van nemen en dat is volgens mij wel de sterkte van deze serie: zowel het verhaal als de personages laten je niet los, wat de serie echt heel levendig maakt.

‘De kleuren van Schaduw’ (deel 2) eindigde met een erg grote cliffhanger waardoor ik nog meer benieuwd raakte naar dit derde en jammer genoeg, laatste deel. Volgens mij kan ik blijven vertoeven in de verschillende Londens! De wereldopbouw en alles eromheen zijn zo goed uitgewerkt dat je het je allemaal erg levendig kan voorstellen. Precies of het realiteit geworden is. En dat is denk ik de kracht van een goede fantasy: je volledig meenemen in een fictieve wereld zodat je alles rondom je vergeet. En dat deed ik, want ik las het boek in één dag uit. Ik bleef en bleef maar lezen en voor ik het wist sloeg ik pagina 654 om, en was het einde van de adsom-serie aangekomen.

‘De kleuren van licht’ vervulde al mijn verwachtingen, en misschien zelfs nog dat tikkeltje meer. Bij het eerste deel merkte je al meteen dat dit verhaal enorm avontuurgericht zou gaan uitdraaien. Je wordt gesmeten van de ene queeste naar de andere en geen enkel moment raak je verveeld. ‘De kleuren van schaduw’ was dan meer personagegericht wat ook heel erg boeiend was om te lezen. ‘De kleuren van licht’ daarentegen was een combinatie van beiden. Je valt van het ene avontuur in het andere, maar daarnaast wordt er nóg dieper ingegaan op bepaalde personages, zoals Holland. Oh wat was ik blij dat Holland meer aandacht kreeg in dit boek. Hij was zó’n interessant personage dat ik echt benieuwd was naar zijn verhaal, en dat kregen we. Heel wat personages maakten een grote persoonlijke groei mee, terwijl dat bij anderen niet zo was. Zo leek het alsof sommige personages onder de loep genomen werden om bladzijden te vullen. Het stoorde mij absoluut niet, maar het viel op dat heel wat personages op de oppervlakte bleven (zelfs hoofdpersonage Kell jammer genoeg). Mijn favoriete personages van de serie zijn sowieso Rhy, Alucard en Lilah.

---

Bij die kleine, gezegende beweging sprong Kells hart op in zijn eigen borst. De storm in zijn hoofd, die hij zo paniekerig op een afstand had gehouden, brak eindelijk los en de plotselinge, hevige opwelling van angst, rouw, opluchting en hoop maakte plaats voor een griezelige kalmte.

Conclusie

Ben je dus op zoek naar een serie waar het avontuur overheerst en niet de romantiek, met karaktervolle personages en een epische finale? Dan is ‘De kleuren van magie‘ absoluut iets voor jou. Ik heb trouwens echt een As Hasari-spreuk nodig om mijn hartzeer te genezen daar ik afscheid moet nemen van deze serie.

V.E. Schwab neemt je mee in een fantastisch avontuur en ik kan niet wachten om deze serie weer te herlezen. Ook andere boeken van deze auteur staan hoog op mijn TBR-lijstje.

Ik wil Uitgeverij Lannoo heel erg bedanken voor het opsturen van een (digitaal) recensie-exemplaar. Dit heeft mijn recensie op geen enkel vlak beïnvloedt. Meer informatie over mijn recensiebeleid vind je hier.