Mijn jaar na jou, een bijzonder debuut over rouw, vriendschap en verwerking | Nina de Pass

Mijn jaar na jou was een boek dat meteen in het oog viel bij de release. Er werd heel wat promotie rond gedaan en in combinatie met de cover en de flaptekst, had ik eigenlijk niet veel meer nodig om dit debuut te lezen. Wat ik er van vond, lees je in deze recensie.

Mijn jaar na jou is het debuut van Nina de Pass. Het is een bijzonder indrukwekkend en triest verhaal dat menig lezer niet onberoerd zal laten. En alhoewel er een aantal elementen minder naar voren kwamen als gehoopt, ben ik er zeker van dat auteur Nina nog veel meer in haar mars heeft.

Als je zou kunnen sterven van schuldgevoel, dan zou ik dood zijn. Zoals ook eigenlijk de bedoeling was.

Zoals eerder gezegd was de flaptekst, naast de cover, een van de elementen die meteen een indruk nalieten. Je krijgt meteen het gevoel te maken te hebben met een heuse contemporary over verdriet, verlies, rouw en het ganse verwerkingsproces daarrond. Zelf lees ik enorm graag dit soort contemporary’s, dus ik was vastbesloten om aan het verhaal te beginnen. De achterflap geeft meteen mee dat hoofdpersonage Cara een moeilijke periode doorloopt. Haar beste vriendin Georgina komt om in een tragisch ongeluk en Cara wordt overstelpt door schuldgevoelens. Negen maanden later wordt Cara naar een kostschool gestuurd in de Zwitserse Alpen, waar ze volgens haar moeder een nieuwe start kan maken. Het wordt vaak vergeleken met ‘Als morgen niet bestaat’ van Jennifer L. Armentrout, maar wanneer je het verhaal leest, zijn het twee enorm verschillende boeken.

Tijdens het lezen van het verhaal merk je meteen dat Cara een geheim met zich meedraagt. Er zit veel meer achter dan ze initieel laat zien, en dat merk je aan alles hoe ze zich gedraagt. Ik moet zeggen dat dat erg goed neergezet was, want dan creëer je wel een drijfveer om telkens door te lezen. Niet dat het verhaal dit nodig had, want alles eromheen werd erg beeldig neergezet mede door de schrijfstijl. Deze had iets poëtisch over zich heen, waardoor het ook paste bij de stijl van deze contemporary.

Oudejaarsavond, San Franciso. Het feest van het jaar eindigt in een tragisch ongeluk. Cara overleeft het. Haar beste vriendin Georgina niet.
Negen maanden later besluit Cara’s moeder dat een kostschool in de Zwitserse Alpen de nieuwe start is die haar rouwende dochter nodig heeft. Maar Cara weet dat het niks uitmaakt; Georgina is weg en niets zal haar terugbrengen.
Op haar nieuwe school weet niemand iets over Cara’s verleden en ze is van plan dat zo te houden. Maar hoe ze ook haar best doet om afstand te bewaren, haar nieuwe vrienden breken de muur die ze zo zorgvuldig had opgebouwd langzaam af. Vooral de ongewone, oprechte Hector, die beter dan wie dan ook begrijpt hoe ze zich voelt. Hoe dichter Cara naar Hector toe groeit, hoe meer Georgina wegglijdt. Het leven omarmen betekent dat ze het verleden moet loslaten, maar Cara weet niet zeker of ze wel een tweede kans verdient.

Wanneer je de achterflap leest dan verwacht je een emotioneel, triest en rauw boek te lezen. En daar is waar het voor mij mis ging. Ik had er erg veel moeite mee om bij bepaalde personages een connectie te maken. En dan heb ik het vooral over hoofdpersonage Cara, maar ook over de randpersonages. En dat is natuurlijk jammer, want dat is net het gegeven van een contemporary. Een contemporary moet voor mij persoonlijk een erg sterk karaktergestuurd verhaal zijn. Dat is nodig om verbinding te maken, om een connectie te maken… Waar het op neer komt, is dat het verhaal minder emotioneel binnen komt dan gehoopt. Er ontbraken een aantal elementen zoals onder andere diepe conversaties. De kostschool waar Cara verblijft staat er om bekend voor het aannemen van ‘hopeloze gevallen’. Dit is de letterlijke benaming van de auteur. Wanneer Cara dus geen buitenbeentje is, en alle leerlingen uit een erg donkere periode komen, zou je verwachten dat de gesprekken iets minder oppervlakkig verlopen. Dit omdat zij weten wat het is om uit een donker dal te klauteren. Ik kan mij voorstellen dat het met ‘lotgenoten’ makkelijker praten is dan met personen die niets weten over hoe het is om een bepaald iets mee te maken. Dit klinkt misschien wat kort door de bocht, maar ik mistte een bepaalde diepgang in het verhaal dat het voor mij hartverscheurend zou maken. Het is pas op p230 (e-book) dat ik eindelijk een connectie met Cara kon maken (door een bepaalde conversatie met Hector) en dat is naar mijn mening wel erg laat in het boek. Cara laat niet gemakkelijk in haar kaarten kijken en dat kan ik perfect begrijpen naar de buitenwereld toe, maar misschien mochten er dan wat meer innerlijke conversaties geschreven worden zodat de lezer hier wél iets van meekrijgt.

Ik ben woede; ik ben ondraaglijke pijn. En het doet pijn zoals het nog nooit pijn heeft gedaan – niets ontziende, onvergelijkbare, niet te verzachten pijn. Ik geef het gevecht op en precies op dat moment stort ik in. De wereld zakt donker in elkaar wanneer de verwoesting vat op me krijgt. Dit verdriet is niet te verlichten. Op geen enkele manier.

Conclusie

Ondanks de mindere connectie die ik kon maken met de personages, vond ik dit een erg sterk debuut. Ik ben er zeker van dat Nina de Pass nog meer in haar mars heeft, dus ook haar toekomstige boeken (en dan hopelijk de vertaling, want die was best goed neergezet) verdienen een plaatsje op de (digitale) boekenplank. Waar je van deze contemporary een cliché-plot verwacht, was ik eigenlijk aangenaam verrast. Er zaten een aantal gebeurtenissen in die ik niet zag aankomen, en dat was erg verrassend om te lezen. Het laat je het verhaal ook in een ander perspectief zien en dat was misschien wel nodig om het verhaal volledig tot zijn uiting te laten komen. Mijn jaar na jou is een bijzonder debuut over vallen en opstaan, verdriet, rouw, vriendschap en vergeving.

Ik wil Uitgeverij Best of YA heel erg bedanken voor het opsturen van een (digitaal) recensie-exemplaar. Dit heeft mijn recensie op geen enkel vlak beïnvloedt. Meer informatie over mijn recensiebeleid vind je hier.

Klik hier voor een leuke Q&A met de auteur op de website van Best of YA.

Klik hier voor meer informatie rond de specificaties van het boek.

Wie nood heeft aan triggerwarnings kan deze balk openschuiven door op het plusteken te klikken
 Donkere gedachten, zelfmoord, PTSD, homophobia, angstgevoelens, mentale/geestelijke gezondheidsproblemen...

Volg mij op Facebook / Instagram / Bloglovin / Pinterest / Goodreads