Anna K., een YA-hervertelling van de Russische klassieker Anna Karenina | Jenny Lee

Anna K. is een adaptatie van de Russische klassieker Anna Karenina. In eerste instantie (op basis van de achterflap) dacht ik niet dat dit boek iets voor mij ging zijn, maar door alle lovende recensies besloot ik het een kans te geven.

---

‘Gelukkige tienermeisjes lijken allemaal op elkaar, maar een ongelukkig tienermeisje is ongelukkig op haar eigen manier.’

Anna K. speelt zich niet af in Rusland maar onder de elite van het hedendaagse Manhattan. Anna K. is 17 jaar en lijkt alles perfect voor elkaar te hebben; ze doet haar best op school, heeft een relatie met Alexander… Tot ze (uiteraard) graaf Alexia Vronsky ontmoet. En laat ons zeggen dat graaf Vronsky meer berucht is dan beroemd.. Dus je kan het al raden: Anna K. ligt wat in de knoop tussen Alexander en Alexia Vronsky…

Doordat het zich afspeelt onder de elite van New York krijg je meteen een Gossip-Girl sfeertje mee. Niet alleen de stad maar ook de personages houden wel van een feestje met alles erop en eraan, waardoor dit nogmaals benadrukt werd. Alles draait om je status in de maatschappij en deze grenzen zoekt Anna K. erg graag op. Het verhaal wordt niet enkel vanuit Anna K. verteld maar ook uit de perspectieven van vele andere personages zoals Vronsky, Steven, Kimmie, Dustin… Normaal gezien vind ik vele perspectieven erg verwarrend lezen maar in dit boek viel het allemaal wat op zijn plaats en kwam het juist erg goed naar voren. Het boek telde ook heel wat pagina’s (492) waardoor er heel wat ruimte was om deze perspectieven goed uit te werken. Niet iedereen maakte een even grote ontwikkeling mee maar het hielp wel om de vele gebeurtenissen op een andere manier te begrijpen.

Een groot pluspunt van dit boek is vooral de diversiteit en de lgbtqia+ representatie. De auteur, Jenny Lee, is zelf ook Koreaans-Amerikaans waardoor we heel wat meekrijgen van de Koreaanse cultuur.

Ook de vele popcultuur referenties (Hi Taylor) vond ik echt geweldig, al maakt dit het boek niet meer zo tijdloos. Niet dat ik dat zo erg vind.

Tot zo ver heb ik bijna alleen maar positieve recensies gelezen en buiten bovenstaande pluspunten kan ik niet zo heel veel met dit verhaal. Afgezien van de drama en intriges (die overigens erg vlak waren) gebeurde er 500 pagina’s lang eigenlijk niet zo heel veel. Het einde buiten beschouwing gelaten. Zelfs als je het einde kent van het oorspronkelijk verhaal kwam dit best verrassend over.

Eerder vermeldde ik reeds dat niet alle personages een gelijkwaardige groei doormaken. De personages in het boek zijn ongeveer 17-18 jaar oud, maar meerdere malen kwam dit niet zo over. Door hoe alles beschreven werd en hoe met bepaalde probleemsituaties werd omgegaan had je het gevoel dat de personages jonger, of juist ouder lijken dan dat ze zijn. Als Jenny Lee de leeftijden niet had vermeldt dan had ik best wat problemen gehad met de leeftijdsrepresentatie. Bepaalde acties deden de personages juist heel wat jonger of juist ouder lijken dan 17/18. Daarnaast kwamen er ook heel wat thema’s aan bod zoals seks, feestjes, alcohol- en drugsgebruik maar vooral ook -misbruik… Zoals ik eerder reeds zei; alles draait om status en dat wordt door middel van deze thema’s erg duidelijk. Wat ik vooral mistte tijdens de uitwerking van deze thema’s was tegengewicht. Heel wat thema’s werden geromantiseerd en er was geen enkel tegengewicht te vinden die dit weerlegde. En in een YA-boek vind ik dat enorm belangrijk, juist door de doelgroep. Het schetst gewoon een vervormde realiteit en verkeerde verwachtingen voor deze jonge doelgroep. Vooral de seksscènes in dit boek maar ook de problematische relatie-ontwikkeling tussen Anna K. en Graaf Vronsky kon mij absoluut niet bekoren.

“De juiste keuze is bijna nooit de makkelijkste, dat zul je nog wel merken. Maar ik kan je vertellen dat je er wel beter van zult slapen.”

Conclusie

Over het algemeen vond ik Anna K. zeker een vermakelijk boek maar wanneer je kritisch begint te lezen, wat je eigenlijk altijd zou moeten doen, dan was dit absoluut mijn soort verhaal niet. De diversiteit, de verhaallijn en de vele vertelperspectieven vond ik een groot pluspunt, maar de personage- en relatie-ontwikkelingen waren veel minder mijn ding.

Het grote voordeel aan deze hervertelling is dat je het originele verhaal niet nodig hebt om Anna K (met of zonder plezier) te lezen.

Tip: op Netflix (BE) vind je een van de verfilmingen terug van Anna Karenina met Keira Knightley.

Volg mij op Facebook / Instagram / Bloglovin / Pinterest / Goodreads

Ik wil Uitgeverij Moon heel erg bedanken voor het opsturen van een (digitaal) recensie-exemplaar. Dit heeft mijn recensie op geen enkel vlak beïnvloedt. Meer informatie over mijn recensiebeleid vind je hier. Dit artikel bevat een aff.link. Meer informatie vind je op mijn startpagina rechtsonderaan.