Tussen de beesten en wilde rozen, een sprookje in een duistere en magische setting | Ashley Poston

Tussen de beesten en wilde rozen is de Nederlandse vertaling van Among the beasts and briars. Het is een originele fantasy in sprookjesstijl, maar geen hervertelling. Benieuwd wat ik vond van het verhaal van hoveniersdochter Cerys in koninkrijk Aloriya?

---

“Die luxe geeft de vloek me niet. Hij is dood, en iemand moet de kroon dragen. En snel. Het woud komt ons grijpen, ik wéét het gewoon. Ben jij niet bang? Na wat er is gebeurd?”

Tussen de beesten en wilde rozen is het eerste vertaalde boek (in het Nederlands) van Ashley Poston. Ze schreef eerder reeds contemporary’s, zoals Geekerella (niet vertaald), dus heel wat lezers waren benieuwd of ook fantasy zou aanslaan van deze auteur. Zelf staat Geekerella nog op mijn eindeloze to be read, dus begon ik volledig onbevooroordeeld in het boek.

Tussen de beesten en wilde rozen gaat over hoveniersdochter Cerys. Cerys bezit een vleugje magie, wat voor haar aanvoelt als een vloek. Het brengt duistere herinneringen met zich mee, waar ze maar moeilijk mee om kan. Bij de kroning van prinses, en tevens vriendin, Anwen wordt Aloriya aangevallen door magische wezens uit het nabijgelegen duistere woud. Cerys gaat samen met een beer en een vos op missie, om koningkrijk Aloriya te redden. Maar de vraag is, lukt dit hen ook?

Wat ik vooral heel leuk vond is dat dit een standalone fantasy is. Het verhaal is afgerond aan het einde, dus je zit niet ‘vast’ aan wéér een nieuwe lange serie. Wat bij fantasy wel vaker is. Er valt soms zo veel te zeggen over bepaalde werelden, dat je verhalen kan blijven schrijven. Dus mocht er ooit een vervolg of spin-off verschijnen van dit boek, dan zou ik hier niet verbaasd over zijn. Maar voor nu ben ik heel blij dat het eens een standalone is.

De schrijfstijl van Ashley Poston is zeer beeldend en duidelijk, maar niet wat je initieel van een fantasy verwacht. Het leek voor mij het ideale boek om kennis te maken met het genre. Niet al te ingewikkeld om alle wezens en de wereldopbouw voor te stellen, maar wel interessant genoeg om te blijven lezen. De insteek van het verhaal was erg origineel, maar het is geen diepgaande fantasy zoals je misschien zou verwachten. Het is een erg toegankelijke fantasy, maar door het gebruik van de korte zinnen kwam het misschien net iets te jeugdig over voor een fantasy. Af en toe vind je een aantal poëtische zinnen terug, maar ook niet meer dan dat. Maar aan de andere kant had deze fantasy wel een heel duistere sfeer, waar ik dan wel weer van hield.

Je merkt dat hoofdpersonage Cerys heel wat met zich meedraagt. Er is een soort tragische sfeer van het verleden te merken en dat draagt bij tot de duisternis van dit verhaal. Het is een sprookjesverhaal in een duistere setting, en dat heeft mij wel weten te bekoren. Cerys toont een bepaalde kwetsbaarheid, maar dat houdt haar niet tegen om de held te zijn van het verhaal. Ook al heeft ze geen koninklijk bloed. Het enige wat mij op vlak van personageontwikkeling stoorde, was dat iedereen erg op de vlakte bleef. De personages mochten voor mij meer uitgesproken zijn. Zeker als het een standalone is. In een serie krijgen de personages nog tijd om door te groeien, maar in een standalone heb je deze kans niet. Personage Vos mocht van mij gerust wat meer in de spotlight staan!

Wat de wereldopbouw betreft; deze was voor mij zeker voldoende. Het verhaal wordt neergezet als een sprookje en zo is de wereld ook opgebouwd. De worldbuilding laat nog veel aan de verbeelding over, maar dat is ook de bedoeling aangezien het geschreven werd vanuit een sprookjessfeer. Er komen geen ingewikkelde koninkrijken aan te pas of familiestambomen; je weet wat je moet weten en de rest ontdek je gaandeweg. Dit maakt het voor lezers, zoals eerder gezegd, erg toegankelijk en een eerste stap om kennis te maken met het genre.

Ze heeft geen held nodig. Ze heeft mensen nodig die geloven dat zij de held kan zijn.

---

Conclusie

Ondanks dat de plot niet geheel verrassend was en voorspelbaar, vond ik de twist erg goed omdat de auteur de spanning wist op te bouwen tot de allerlaatste pagina. Alle puzzelstukken vielen in elkaar en alle verhaallijnen kwamen logisch bij elkaar. Geen ingewikkeld plot, geen open vragen, gewoon een mooi afgesloten geheel.

Tussen de beesten en wilde rozen was voor mij een heel fijn boek om te lezen, maar ik miste misschien net iets te veel die wow-factor, die ik vaak in fantasy verwacht. Het leek alsof ik telkens op een afstandje toekeek naar het verhaal, terwijl ik liever echt helemaal wou verdwalen in deze wereld.

Aan de andere kant denk ik wel dat dit boek heel veel potentieel heeft als verfilming. Ik denk dat je dit duistere woud absoluut tot leven kan brengen op het grote scherm.

Las jij reeds een boek van Ashley Poston?

Volg mij op Facebook / Instagram / Bloglovin / Pinterest / Goodreads / PhotoJungle

Ik wil Best of YA heel erg bedanken voor het opsturen van een (digitaal) recensie-exemplaar. Dit heeft mijn recensie op geen enkel vlak beïnvloedt. Meer informatie over mijn recensiebeleid vind je hier. Dit artikel bevat een aff.link.