Auteurs van Vlaamse/Nederlandstalige bodem aan het woord

In mijn categorie ‘Speeddaten met…‘ geef ik telkens het woord aan personen die iets te maken hebben met de boekenwereld. Deze keer laat ik maar liefst vier auteurs aan het woord. Benieuwd?

---

Om dit artikel te beginnen gaan we heel simpel starten: Kan je jezelf even voorstellen?

Emma Anna: Ik ben Juliëtte en ik schrijf New Adult onder Emma Anna, en Fantasy Romance/Historisch onder J.M. Anna! Ik ben 27, getrouwd en heb 3 kindjes. Ik creëer al verhalen zolang ik me kan herinneren, hetzij op papier of in mijn hoofd. 

Rani De Vadder: Ik ben Rani. 21 jaar en student aan de Universiteit Antwerpen. Ik ben ook auteur!

Laura Diane: Ik ben Laura Diane, auteur van de dystopische YA duologie Als de nacht eindigt & Als de morgen begint.

Emmy van Ruijven: Ik ben Emmy, 30 jaar oud, woon met mijn man, dochtertje en katten in Den Bosch en jullie kennen me misschien van mijn blog Zon en Maan. In juni 2020 kwam mijn boek, Supernerd, uit, waar ik natuurlijk ontzettend trots op ben. Naast mijn blog en het schrijven werk ik als mediathecaris op een middelbare school en als freelance illustrator. En naast dit alles lees ik ook heel graag.

Kun je ons vertellen in een tweetal zinnen waar je boek over gaat?

Emma Anna: ‘Ooit in september’ (verschijnt 19 februari 2021) is een New Adult liefdesverhaal tussen twee jonge mannen: scriptschrijver Oliver en acteur Lou, die beiden proberen hun eigen plek te vinden in de wereld. Een rollercoaster aan emoties en vol zwijmelmomenten, met op de achtergrond de filmindustrie.

Rani De Vadder: Toxine is een Young Adult fantasy met een vleugje magie en heel veel duisternis. Een boek vol spanning en monsterachtige wezens.

Laura Diane: Twee zinnen maar? 🙂 Als de nacht eindigt speelt zich af in de toekomst, in Amerika, in een tijd waarin de zon zo gevaarlijk is geworden dat de mensen overdag niet meer naar buiten kunnen. Mijn hoofdpersonage Lya loopt op een nacht weg, met alle risico’s van dien.

Emmy van Ruijven: Steph vindt zichzelf een echte nerd: ze is dol op anime, dungeons & dragons, games, tekenen en fantasy. Het liefst zou ze zelf een superheld zijn. Als haar woonplaats wordt aangevallen door demonen wordt ze gerekruteerd door een groep superhelden om de stad te redden. Al snel komt Steph erachter dat fantasie en werkelijkheid toch twee verschillende dingen zijn. Het is gevaarlijk en heel lastig te combineren met haar gewone leventje. Is Steph een echte superheld?  

Hoe voelt het om je boek met de wereld te delen?

Emma Anna: Altijd heel spannend, en ik denk dit keer nog iets extra spannend. Het is de eerste keer dat ik LGBTQ+-personen in de hoofdrol heb, dus ik ben benieuwd hoe daarop gereageerd wordt. Bovendien is dit een verhaal dat heel dicht bij mezelf staat. Ik ben enorm veel van deze personages gaan houden, zo veel dat ik tijdens het schrijven dacht dat het me niet zou uitmaken als anderen het geen leuk verhaal zouden vinden, haha. Maar dat maakt het natuurlijk wel, ik ben heel zenuwachtig, ook al is het mijn 11e boek! Die spanning blijft. Je geeft een stukje van je ziel weg en kunt alleen maar hopen dat het goed ontvangen wordt.

Rani De Vadder: Heel spannend! Het is vooral erg leuk om te zien hoe mensen blij worden van het lezen van je boek – daar doe je het immers voor. Natuurlijk zal niet iedereen het goed vinden. soms is dat best moeilijk, vooral omdat je als auteur een boek schrijft om mensen te laten genieten en wegdromen, maar zo is het nu eenmaal. Het is vooral fantastisch om je werk eindelijk te kunnen delen en daar draait het om.

Laura Diane: Onwerkelijk! Het boek was zo lang alleen van mij, en het verhaal delen met de wereld is doodeng en geweldig tegelijkertijd.

Emmy van Ruijven: Spannend: zowel eng als fantastisch. Er kan natuurlijk altijd vanalles beter, maar ik vind het heel tof om de wereld kennis te kunnen laten maken met Steph en haar vrienden. 

View this post on Instagram

A post shared by Rani De Vadder (@auteurranidevadder)

Er zijn lezers, die boeken van eigen bodem vaak vermijden. Hoe sta je hier tegenover?

Emma Anna: Tja, jammer, maar wat doe je eraan? Blijkbaar zijn ze al vaker teleurgesteld. Zelf lees ik meestal ook van buitenlandse auteurs, maar ik heb een speciale liefde voor een aantal Nederlandse auteurs, zoals Jackie van Laren, Simone van der Vlugt en Thomas Olde Heuvelt! Ik vind het juist leuk om dat typisch Nederlandse terug te lezen in verhalen.

Rani De Vadder: Dat vind ik heel jammer. Ik snap echt niet waarom. Boeken zijn voor mij iets universeels, los van de taal. Natuurlijk zijn er verschillen, maar uiteindelijk blijft een boek gewoon een boek. Het is net fijn, vind ik, om meer boeken van eigen bodem te zien liggen in de boekhandel en te kunnen lezen. Ik steun die dan ook heel graag, want zo worden ze steeds beter. Er zitten alleszins echt héél wat pareltjes tussen.

Laura Diane: Het mooie van boeken is dat je mag en kan lezen wat je zelf wil, en wat je zelf leuk vindt. Dat er mensen zijn die liever anderstalige boeken verkiezen boven Nederlandse boeken vind ik dan ook helemaal prima. Ik lees zelf ook graag in het Engels, afgewisseld met Nederlands. Wat ik wel vind is dat er meer aandacht besteed en gegeven mag worden aan origineel Nederlands (en dan bedoel ik in het bijzonder YA), maar daar is de laatste jaren al wel veel in veranderd.

Emmy van Ruijven: Jammer, heel jammer. Je mist zo veel moois! Ik vind niet dat je kunt oordelen zonder iets gelezen te hebben. Het argument ‘het is nooit zo goed’ is namelijk niet eerlijk: wij krijgen namelijk alleen de beste buitenlandse boeken onder ogen. 

Denk je dat het anders is om auteur te zijn van Vlaamse/Nederlandstalige bodem in vergelijking met vertaalde werken?

Emma Anna: Ja, ik denk het wel. Ik denk dat uitgegeven worden in je eigen taal ook leuker is vanwege de humor en de spreekwoorden die je behoudt, de achterliggende gedachtes die vaak gemist worden bij een vertaling.

Rani De Vadder: Ja, dat wel. Ik geloof zeker dat het moeilijker is om ‘bekend’ te worden. Veel auteurs moeten volgens mij opboksen tegen de internationale boeken, omdat veel mensen inderdaad de neiging hebben om NL/VL boeken minder snel op te pakken, of er bepaalde verwachtingen aan te plakken. Dat is jammer. De markt kan immers enkel verbeteren wanneer die gelezen wordt, denk ik dan. Ik leer erg veel bij door recensies, dus dat probeer ik mee te nemen in volgende boeken. 

Laura Diane: Het is anders als hiermee bedoelt of je als auteur van vertaald werk een voordeel hebt tegenover Nederlandstalige auteurs. Volgens mij zijn vertaalde werken (en dan heb ik het weer over YA) op dit moment nog steeds meer gewild dan origineel Nederlands. Ze komen veelal uit Amerika, waar ze al populair zijn, en daardoor veel aandacht krijgen in de media. Daar ligt een voordeel. 

Emmy van Ruijven: Ja, soms wel. Het is als lezer makkelijk om kritiek te leveren op een boek. Als auteur van een vertaald boek krijg je die kritiek niet onder ogen, als Nederlandse of Vlaamse auteur natuurlijk wel. Daarnaast heb je vaak ook een beetje een valse start door het argument dat lezers niks van Nederlandse of Vlaamse auteurs willen lezen omdat het nooit goed kan zijn. Of misschien wel nog pijnlijker: alleen maar Engels lezen. 

Veel recensies van bloggers of lezers bevatten de zin ‘voor een boek van eigen bodem was het best goed.’ Hoe sta je hier tegenover? Vind je dat er een onderscheid moet gemaakt worden?

Emma Anna: Als ik dit in een recensie van een van mijn eigen boeken zou lezen, zou ik me eerlijk gezegd best beledigd voelen 🙂 Nee, ik vind niet dat er onderscheid gemaakt moet worden.

Rani De Vadder: Ik zou het liefst zeggen: nee, er zou geen onderscheid gemaakt moeten worden. En vooral geen vergelijkingen. Ik gaf eerder aan dat boeken iets universeels zijn, want ik merk dat door dit onderscheid mensen bepaalde verwachten hebben van boeken van NL/VL. Ik denk dat je boeken sowieso los van elkaar moet zien, en niet met elkaar of met de markten moet vergelijken. Op dit moment is de VL/NL markt nog klein, dus geef deze ook de kans om te groeien en te leren. Ik denk dat dat vooral belangrijk is, anders zullen we altijd enkel internationale boeken lezen en is het niet net heel fijn om boeken van eigen bodem te kunnen vastnemen?

Laura Diane: De kracht van een recensie is dat jij daarin mag zeggen wat je van een boek vindt. “Goed” is nu eenmaal enorm subjectief en heel persoonlijk. Wat de een goed vindt, vind de ander niet goed. Daarom vind ik ook niet dat er onderscheid gemaakt moet worden tussen origineel Nederlands en vertaalde werken. Wat ik wel jammer vind is dat er – niet bij iedereen uiteraard –  een vooroordeel leeft dat origineel Nederland bij voorbaat minder is dan vertaald werk. Er wordt ontzettend goed en spannend en mooi geschreven door Nederlandse auteurs, verhalen en boeken die absoluut niet onderdoen voor van origine Engelse boeken!

Emmy van Ruijven: Ik denk dat je er niet helemaal aan ontkomt. Het vertaalde werk (of de Engelse boeken) die door veel lezers worden opgepikt zijn natuurlijk de top van de top in het buitenland. Het is appels met peren vergelijken, maar je kan niet voorkomen dat lezers dit zullen doen. Want een boek is een boek en het ene boek vind je leuk en het ander niet. Pas nu ik zelf gepubliceerd auteur ben merk ik pas hoe pijnlijk deze opmerking eigenlijk is. Alsof Vlaams of Nederlands werk bij voorbaat niet goed zal zijn… Tuurlijk, ik heb soms ook andere verwachtingen bij een Nederlands boek, maar ik heb ook vaak zat dat ik een Engels boek overhyped vind. Vergeet niet: er worden duizenden dollars betaald om een boek een hype te laten worden. In Nederland en België kan dat gewoon niet, zeker niet bij een debutant. 

View this post on Instagram

A post shared by Laura Diane (@lauradianenl)

Jullie hebben elk voor een andere uitgever gekozen: heb je specifiek gekozen voor een bepaalde uitgeverij of wachtte je eerder af wat er allemaal op je pad kwam?

Emma Anna: Inmiddels zit ik niet meer bij Dutch Venture Publishing (waar vier van mijn boeken overigens wel nog steeds onder zitten). Maar ik heb er toendertijd voor gekozen omdat het aansloot op het genre dat ik schreef. Ik vond Jens New Adult aanbod goed bij mijn verhalen passen.

Rani De Vadder: Ik heb naar een aantal uitgevers iets gestuurd, maar ik had wel ‘preferences’. Uiteindelijk moet ik zeggen dat ik héél blij ben dat ik bij Hamley Books terecht ben gekomen. Zij zijn een heel openhartige uitgeverij en ik voel me er echt thuis. Moest ik bij een volledig traditionele uitgever terecht zijn gekomen, weet ik niet of ik dat zou kunnen combineren met school. Bij Hamley wordt er écht geluisterd naar de auteur. 

Laura Diane: Ik had in eerste instantie een lijstje van drie uitgeverijen, waarvan er een al interesse had. (die het uiteindelijk niet geworden is). Na een aantal afwijzingen heb ik mijn manuscript vervolgens naar nog meer uitgeverijen gestuurd. En daar ben ik tot op de dag van vandaag nog steeds ontzettend blij mee.

Emmy van Ruijven: Ik heb echt een afweging gemaakt bij welke uitgever ik dacht dat Supernerd het best zou passen. Daar ben ik ook ontzettend blij mee. 

Staan er nog andere boeken op de planning voor 2021 (of later)?

Emma Anna: Tot nu toe alleen ‘Ooit in september’, en later in 2021 misschien een leuke rockstar romance. Maar dat is nog niet zeker! Verder heb ik heel veel ideeën die ik nog wil uitwerken, maar de laatste tijd heb ik vrij weinig tijd om te schrijven doordat het zo druk is met de kinderen (mijn jongste kindje is 9 maanden). Dus dat zal allemaal iets minder vlot verlopen.

Rani De Vadder: Ja! 16 februari 2021 verschijnt mijn jeugdboek Draco. In het najaar staat er misschien nog iets op de planning. De Gifgave en De Beenderband zijn omwille van mijn buitenlandse studie verplaatst naar 2022. 

Laura Diane: In het voorjaar van 2021 komt Als de morgen begint, het vervolg op Als de nacht eindigt uit. Daarnaast ligt er momenteel een nieuw manuscript bij mijn uitgeverij, waarvan ik binnenkort hoop te horen dat het ook uitgegeven zal worden in 2021. En ik ben nu weer aan het schrijven aan een trilogie, waarvan dan hopelijk het eerste deel in 2022 uit zal komen. Fingers crossed! 🙂

Emmy van Ruijven: Ik hoop het! Ik doe mijn best, maar het is best pittig met een baby. Ik ben al aardig op weg, maar het gaat minder vlot dan het eerste boek. Al lijkt dat misschien alleen maar zo.. want ik heb ook behoorlijk lang aan Supernerd gewerkt. 

Blijf je in het YA/NA-genre schrijven, of heb je ook interesse om een andere richting uit te gaan?

Emma Anna: Eerlijk gezegd denk ik er wel eens over om ook YA te gaan schrijven ipv NA. Wie weet, in the near future!

Rani De Vadder: Jeugd en YA zijn nu mijn favorieten. Ik merk dat ik Jeugd zelfs een tikkeltje leuker begin te vinden. Moest ik nog iets anders kiezen, zou ik voor contemporary willen gaan, maar dat is toch nog niet vandaag haha. 

Laura Diane: Ik blijf zeker in het YA genre schrijven! Misschien nog wel ooit in een ander subgenre, zoals contemporary. 

Emmy van Ruijven: Ik wil voornamelijk binnen de YA blijven, maar dat komt vooral omdat ik de doelgroep het leukst vind. Ik werk immers op een middelbare school! Ik denk dat er binnen het YA-genre genoeg ruimte is om andere genres te verkennen. Een liefdesverhaal komt er misschien niet van mijn hand, maar ik heb wel al genoeg ideeën klaarliggen. 

Zijn er soms dingen die je zou willen veranderen aan een afgewerkt boek of ben je altijd tevreden?

Emma Anna: ALTIJD! Echt, altijd. Al is het een heel hoofdstuk verwijderen, of een woordje aanpassen, of een zin die nergens op slaat (grammaticaal wel, maar meer wat de zin vertelt).

Rani De Vadder: Ik wil zeker dingen veranderen. Je zult altijd wel iets zien dat ‘beter’ zou kunnen. Maar uiteindelijk kan dat niet, dus ik leer ermee te leven.

Laura Diane: Auteurs zijn nooit tevreden hahaha! Een van de redenen dat wij nooit meer ons eigen boek lezen als het eenmaal gedrukt is en in de winkels ligt is omdat je dan in elk hoofdstuk wel iets ziet dat je wilt veranderen, al is het soms alleen een woord of een zin.

Emmy van Ruijven: Ja! Ik denk dat je altijd dingen tegenkomt die je anders zou willen zien. Niet alleen qua taal, maar ook qua plotlijn. 

View this post on Instagram

A post shared by Lady Emmy 🌞🌛 zonenmaan (@zonenmaan)

Lees je ooit recensies over je eigen boek?

Emma Anna: Ja. Maar dat is niet goed voor mijn anxiety, haha. Ook de positieve reviews probeer ik niet al te vaak te lezen. Hele slechte recensies vermijd ik, daar heb ik niets aan, want ik blijf toch schrijven wat ik zelf leuk vind, en hoe ik dat wil. Dan zou ik alleen maar ontmoedigd worden en dat hoeft niet. Niet iedereen houdt van hetzelfde. Niet elk boek is voor iedereen. Ik kijk wel altijd naar de kritische aantekeningen van proeflezers en mijn redacteur, daar heb ik enorm veel aan! En heel af en toe krijg ik wel eens een tip of aantekening van een recensent, die zijn/haar persoonlijke (en fatsoenlijke) kritiek dan niet in de recensie zet, maar me die wel wil meegeven. Meestal stop ik deze dan in mijn hart en neem hem mee voor het volgende boek 🙂

Rani De Vadder: Altijd. Ik lees ze allemaal. Ik geef er nooit reacties op, want dat vind ik totaal onnodig. Ik lees ook de negatieve recensies, want daar leer ik uit. Alleen hoop ik dan wel dat ik een uitleg krijg waarom ik bijvoorbeeld 2 sterren krijg zodat ik de opbouwende kritiek kan meenemen. 

Laura Diane: Zeker, vooral in het begin, toen mijn boek net uit was. Je wil toch graag weten wat mensen ervan vinden, ook al is het soms ook pijnlijk om te lezen als ze het niet leuk vinden. Ik leer er zelf wel heel veel van, zowel persoonlijk en als auteur zijnde. 

Emmy van Ruijven: Ik heb er tot nu toe wel een aantal gelezen. Een aantal daarvan vond ik ook heel nuttig voor een eventueel vervolg. Toch vind ik het ook wel heftig: het is toch iets waar je bloed, zweet, tranen en heeeeeel veel tijd hebt gestoken. Ik merk zelf dat ik er ook wel kritischer door ben geworden in de recensies die ik zelf schrijf. Ik vind het heel belangrijk dat ik – als ik een boek minder leuk vond – het zo netjes mogelijk verwoord en mijn mening goed onderbouw. Een boek is nooit leuk voor iedereen, dat is iets wat ik zelf ook probeer mee te nemen. Niet iedereen kan en hoeft Supernerd fantastisch te vinden. 

En tot slot: wat zou je nog graag willen bereiken op vlak van schrijven of uitgeven?

Emma Anna: Ik zou het geweldig vinden als mijn werk vertaald werd naar het Engels of zo! Lijkt me heel erg leuk om ook mijn eigen boek in het Engels te lezen. Qua uitgeven wil ik misschien ooit een eigen uitgeverij beginnen, het liefst met mensen die dicht bij me staan, in dezelfde branche!

Rani De Vadder: Gewoon nog héél veel boeken schrijven en misschien ooit een bestseller schrijven, of een prijs winnen hihi. 

Laura Diane: Toen ik mijn manuscript opstuurde had ik drie dromen: uitgegeven worden door een Nederlandse uitgeverij, een (liefst Engelse) vertaling en (de grootste droom van allemaal) een verfilming. Een is er al uitgekomen, nu de andere twee nog! 🙂

Emmy van Ruijven: Ik hoop dat ik nog vele verhalen mag vertellen. Ik vind het zo belangrijk dat er voor iedere lezer een boek is en Supernerd ontstond dan ook vanuit het idee dat ik iets miste op de Nederlandse markt. Ik hoop dat ik dit door kan zetten en op die manier nog veel verhalen mag schrijven. Verder zou het natuurlijk fantastisch zijn als ik word uitgenodigd voor een signeersessie, ik ooit op de jonge jury lijst kom of langs mag op andere scholen. En als we dan toch mogen dromen: een vertaling? Dromen zat dus! 

View this post on Instagram

A post shared by Juliëtte (Emma Anna) (@emma.anna_author)

---

Ben jij een auteur/uitgeverij/vertaler/… en wil je ook eens, samen met jouw boek/project/bedrijf/…, in de spotlight staan? Neem dan gerust contact op via celinezoalszeis@hotmail.com of klik hier om het contactformulier in te vullen.

Volg mij op Facebook / Instagram / Bloglovin / Pinterest / Goodreads / PhotoJungle