Team Mortis | Bjorn Van den Eynde | Serierecensie

Eind vorig jaar kwam reeds het elfde deel van de Team Mortis-reeks uit. Ze zijn allemaal los te lezen, alhoewel de rode draad van de personages blijft doorlopen. Ik heb alle elf delen reeds gelezen, waardoor het tijd werd voor een serierecensie.

Alhoewel Team Mortis een jeugdserie is in het thrillergenre, ben ik redelijk laat gestart met het lezen van deze serie. De auteur stond in 2019 op de aanwezigheidslijst van de Boekenbeurs in Antwerpen, waar hij ging signeren. Na wat opzoekwerk en het lezen van recensies besloot ik het eerste deel aan te kopen. ‘Het Romeo en Juliet mysterie’ las ik in een dag uit en gaf meteen aan aan een vriendin om dat eerste deel ook te kopen! Op de Boekenbeurs kocht ik nog wat vervolgdelen en voor ik het wist had ik in een korte periode de ganse serie gelezen. Waar ik bij andere series soms twee jaar of langer over doe, had ik tien boeken uit de TM-reeks in enkele maanden uitgelezen. Voor ik begin aan deze serierecensie: het is zoals de uitgeverij meegeeft perfect los van elkaar te lezen. Maar de rode draad tussen de personages en de onderlinge dynamieken vind ik persoonlijk fijner te lezen in volgorde. Alle verhalen worden telkens mooi afgerond, enkel gebeuren er heel wat cliffhangers in functie van de personages. Waardoor het voor mij persoonlijk verwarrender zou zijn moest je de boeken door elkaar lezen. Maar dat is geheel eigen keuze, waar jij je comfortabeler bij voelt.

Hieronder ga ik van start met mijn serierecensie. Ik bespreek ieder boek héél erg kort (of toch mijn definitie van kort) apart en onderaan vind je een conclusie terug. Elke recensie is uiteraard zonder spoilers, wanneer er wel spoilers in vervat zijn kan je zelf kiezen of je ze openklikt of niet.

Het Romeo en Juliet mysterie #1

Het is al een aantal jaar dat ik de boeken op mijn pad zag komen, maar ik nam nooit de moeite om de boeken op te nemen. Volgens mij waren het een aantal grote (onterechte) vooroordelen die ervoor zorgden dat ik de boeken nooit op nam: het is van eigen bodem + het zijn jeugdboeken. En dat het een serie is bestaande uit 11 boeken (de auteur is nog steeds niet uitgeschreven) deed er ook niet veel goeds aan. In november (19′) besloot ik echter om tóch de boeken een kans te geven, en oh my. Oh, wat heb ik mij vergist. Het is echt lang geleden dat ik nog zo verkocht was aan een boek in het spannende genre. Zowel qua schrijfstijl en plotontwikkeling zat het er helemaal op. Ik ben fan!

De bende van Venus #2

Dit deel was echt CRAZY. Oh my. Er zaten heel wat wendingen in verwerkt die best wel bloederig en getwist waren! Ik had dit écht maar dan ook écht niet kunnen voorspellen. Spoiler alert: dit is mijn favoriet van alle elf de delen. Het mysterie zat zo veel beter en ingenieuzer in elkaar dan het eerste deel. Als je niet alle boeken wil lezen van TM, en je één zou moeten kiezen: kies dan deze.

Het dodenspel #3

Ik moet zeggen dat ik iets minder genoten heb van dit deel. Komt het nu omdat deel 2 echt fenomenaal goed was of door iets anders? Ik persoonlijk ben heel erg fan van de dynamiek tussen de vaste team mortis leden. In dit deel vond ik dat de connecties tussen iedereen wat minder waren. Er werd vaak geswitcht van locatie en verteller en dat voelde minder goed aan in dit deel. Ook de ongeloofwaardigheden speelden mee in mijn leeservaring (uit een 70km per uur rijdende auto springen en gewoon een geschaafde pols hebben? Zou mij sterk verbazen). Maar desalniettemin was ik wél fan van de schrijfstijl, van de spanning, van het verhaal én last but not least: de cliffhanger.

De Zwarte Zon #4

Ik ben echt teleurgesteld in dit vierde deel. De spanning van de voorgaande delen waren echt ver te zoeken en de romantiek nam tot het vervelende toe de bovenhand. Daarnaast waren er meerdere scènes die wat steken lieten vallen en waar bepaalde redeneringen echt niet klopten.. Ik was totaal niet mee in het verhaal en de misdaad rond Quinn kon mij echt niet meenemen in tegenstelling tot de andere delen. In Het Dodenspel werd er heel veel gewisseld van perspectief en locatie op een korte tijd. Soms 3x op 1 pagina, maar dit was in dit deel gelukkig heel wat minder abrupt. Er zaten wat spannende momenten in en mooie onthullingen maar over het algemeen kon dit boek mij jammer genoeg niet bekoren.

Kristalkinderen #5

Waar ik deel 3 en 4 redelijk teleurstellend vond (vooral 4) maakte deel 5 weer heel veel goed! Het was een iets dunner boek dan de voorgaande delen (220p). Het deed niet af aan de sterkte van het verhaal. Ik vond dat er deze keer een goede balans was tussen personage- en relationele ontwikkeling. Wat in deel 4 niet het geval was.

Bloedlijst #6

Bloedlijst is minst favoriete boek van deze serie. Er zijn verschillende argumenten en struikelblokken waarom ik dit deel slechts 1.5 sterren geef. 
Laat ons beginnen met iets zeer miniem: de titel. Iedere titel van de voorgaande delen had een verband met het verhaal. Maar bloedlijst kan ik totaal niet linken aan dit verhaal. Jammer! Hier val ik niet zo heel erg over, dus ik geef toe: dit is echt een detail maar het valt wel op. 

Het tweede struikelblok: de auteur was totaal respectloos naar een van zijn personages toe. Een transgender meisje keer op keer ‘hij’ noemen? En dan waren er nog een aantal uitspraken die totaal geen steek hielden. Ik denk dat de auteur hier beter wat research naar gedaan heeft want nu lijkt alles uit de losse pols geschreven. Misschien is dit iets om te herbekijken bij een eventuele herdruk van dit boek.

Het derde struikelblok: hoe omgegaan wordt met het onderwerp aanranding. Ik ga geen spoilers meedelen maar een van de personages in het verhaal wordt aangerand en dan wordt er meerdere malen gesuggereerd dat ze het zelf heeft uitgelokt aangezien ze ‘uitdagende kledij’ aanhad. Ik vind dit een totaal onverantwoord iets om mee te delen aan de lezers van je boek, zeker als die lezers tieners zijn. Daarnaast wordt het door andere personages vaak geminimaliseerd en wordt het niet behandeld zoals het zou moeten. De dader wordt hier volgens mij ook niet op aangepakt terwijl ze wel duidelijk weten wie deze dader is.

Laat ons zeggen dat dit absoluut mijn boek niet was. 

De spiegelmoorden #7

Waar Bloedlijst mij totaal niet kon bekoren, was De Spiegelmoorden wel een leuke terugkomst! Er werd iets minder gefocust op de onderlinge relaties alhoewel het toch een bepaalde rol speelde in het verhaal. Het was veel minder klef en volgens mij was dat door de grote afwezigheid van een bepaald karakter (zie plottwist Bloedlijst). Erg van genoten aangezien er terug grotendeels gefocust werd op de misdaden en dat had ik wel gemist. Ook De Schaduw kwam weer aan bod (sinds deel 4 ofzo?) dus blij dat de auteur dit toch niet vergeten is, alhoewel het wel lang uitbleef.

Engel des doods #8

Ook dit boek is weer een goede combinatie van mysterie, onderlinge dynamieken, plotwendingen.. De auteur heeft ook een erg filmische schrijfstijl en een vlotte pen waardoor je alles perfect voor je kan zien. Dat is volgens mij ook een van de redenen waarom ik deze serie zo snel uitkreeg. De adrenaline en spanningsgehalte blijft hoog doorheen de serie, waardoor je niet anders kan dan doorlezen.

Blind verdriet #9

Doordat ik de boeken telkens heel kort op elkaar lees, merk je dat de auteur heel vaak dezelfde succesformule gebruikt wat betreft plotwendingen. Ze blijven interessant en goed neergezet, maar worden voor mij minder spannend door de voorspelbaarheid. Ook de cover is heel erg misplaatst en ongelukkig gekozen aangezien deze in het kader van cultural appropriation heel kwetsend kan zijn voor bepaalde personen. Wat het verhaal betreft zat dit technisch gezien weer sterk in elkaar en ook de onderlinge dynamieken vond ik beter neergezet. Minder drama, meer actie.

De slaventocht #10

Enerzijds zat dit deel enorm ingenieus in elkaar. Het was spannend, alles klopte, precies een filmscript. Desondanks een aantal struggles heb ik enorm genoten van de volledige Team Mortis-rit. Het had hoogtepunten (5*) en laagtepunten (1*) maar al bij al heb ik erg genoten van deze serie. Bjorn van den Eynde is enorm goed in misdaadscènes neerzetten en Team Mortis zou het enorm goed doen als TV-reeks. Ik denk dat ik in jeugdboeken nog nooit zo veel details en linken in een misdaad heb zien voorkomen. Ik ben fan! Ook ondanks de vele struikelblokken.

Stille waters #11

Stille waters zat spannend en ingenieus in elkaar. Hoe het mysterie in elkaar zat, welke dader(s) het waren, de ontknoping van de missie. De auteur weet perfect hoe hij een thriller moet schrijven en alle eindjes aan elkaar moet knopen. De actie blijft dan ook doorheen alle elf delen doorlopen. Geen moment verveeld! Ook het actuele thema, klimaatactivisten, was een leerrijke en goede insteek van het verhaal.

Stille waters zat qua plot en verhaalopbouw heel erg goed in elkaar, maar qua personageontwikkeling en onderlinge dynamiek mag er voor mij echt wel een ommezwaai komen. Geen Erika die weeral eens te koppig is, geen gekibbel met Nielsen en wat meer aandacht voor Felix misschien? We zijn nu al elf boeken verder en ik heb niet het idee dat de personages groeien doorheen de boeken. Er is zeker een groei waarneembaar, vooral bij Erika, maar het stagneert ook. En dat merk je wel in de dynamiek tussen de personages. Maar het feit dat ik keer op keer de boeken lees van Team Mortis is door het feit dat de auteur echt wel schrijven kan. De scenes en boeken zijn perfect om er een serie van te maken en je merkt ook dat de auteur niet alleen boeken schrijft maar ook scripts. 

Conclusie

Zoals je merkt heeft de Team Mortis-reeks voor mij heel wat hoogtepunten maar ook laagtepunten. Ik hou van de sterkte van deze serie, van de personages, van de vele misdaden en actie doorheen het verhaal, de onderhuidse spanning,.. Maar dan net iets minder van de herhalingen in plotwendingen en de aanhoudende onderlinge dynamieken. Ik vermoed dat de auteur nog helemaal niet uitgeschreven is en ik ken mijzelf: ook de vervolgdelen zal ik aankopen. Maar ik hoop dat er ofwel stilaan een verandering komt in de personagedoorgroei, onderlinge dynamieken en de soort plotwendingen, of dat de serie mooi afgerond wordt en van een waardig einde wordt voorzien. Misschien is TM #15 een mooi getal om af te ronden? Wie weet. Zoals eerder gezegd is ieder deel los te lezen, of telkens in een cyclus van vier, maar de rode draad van de personages blijft doorlopen. In ieder deel worden de voorgaande gebeurtenissen kort herhaald waardoor wanneer je het los leest, niets mist. Maar zelf ben ik heel erg voorstander van de serie in volgorde te lezen. Dit is een beslissing die je voor jezelf moet uitmaken waar jij je het meest prettig bij voelt.

Ik zei het al eerder maar Bjorn van den Eynde is enorm goed in misdaadscènes neerzetten en Team Mortis zou het zeker goed doen als TV-reeks. Ik denk dat ik in jeugdboeken nog nooit zo veel details en linken in een misdaad heb zien voorkomen. Ik ben fan!

Bestel hier het eerste deel van de Team Mortis-reeks via mijn persoonlijke link:

Heb jij al een boek uit de reeks gelezen?

Volg mij op Facebook / Instagram / Bloglovin / Pinterest / Goodreads / PhotoJungle