Een vloek zo eenzaam, een verrassend sterke hervertelling

‘Een vloek zo eenzaam’ stond al jaren op mijn to-be-read. Zeker nadat ik ‘Brieven aan de duisternis’ las van deze auteur. *Insert allemaal excuses waarom ik dit boek nog niet eerder las*. Dus je kan wel begrijpen waarom ik heel enthousiast was toen Blossom Books de vertaling aankondigde.

_{Een vloek zo eenzaam // A curse so dark and lonely}

_{Cursebreakers #1}

_{Brigid Kemmerer}

_{Young Adult Fantasy}

_{Blossom Books // Vlaamse verdeler: Baeckens Books}

_{Gepubliceerd in oktober 2020 (de vertaling)}

_{Hardcover // ook beschikbaar als e-book.}

_{477 pagina’s} _// _{ISBN 9789463491730}

_{Word verliefd. Verbreek de vloek. Red het koninkrijk. ‘Er zit bloed onder mijn nagels. Ik vraag me af hoeveel mensen ik deze keer vermoord heb.’ Prins Rhen is vervloekt: hij beleeft de herfst van zijn achttiende levensjaar telkens opnieuw. In het begin maakte hij zich niet veel zorgen want het leek gemakkelijk de vloek op te heffen: deze zou verbroken worden als er een meisje verliefd op hem werd. Maar dat was voordat hij merkte dat hij aan het eind van iedere herfst veranderde in een bloeddorstig monster dat alles en iedereen om zich heen verscheurde, inclusief zijn familie. Na 327 herfsten is hij alle hoop verloren. Totdat de onschuldige Harper Lacy zijn wereld in wordt gezogen.}

Ik val maar meteen met de deur in huis; ik heb een zwak voor hervertellingen. Zeker wanneer ze gebaseerd zijn op sprookjes. ‘Een vloek zo eenzaam’ is gebaseerd op ‘Belle en het beest’ maar dan in een getwiste bad-ass fantasy-versie. Klinkt goed, toch? Eerder las ik reeds ‘Brieven aan de duisternis’ van Brigid Kemmerer, een Young Adult contemporary. Dit boek vond ik oprecht heel erg mooi waardoor ik initieel wat bang was voor de genrewisseling. Maar ik vertel je nu al: het was echt heel goed. Ook het genre Young Adult fantasy heeft de auteur onder de knie.

‘Een vloek zo eenzaam’ was voor mij echt een complete verrassing. Ik begon het boek met een open blik. Ik probeerde niet al te veel te denken aan het succes van ‘Brieven aan de duisternis’ en probeerde helemaal verdwaald te raken in de wereld van Harper en Rhen. En laat ons zeggen dat dat zeker gelukt is. Het boek las ontzettend vlot, door zowel het verhaal als de schrijfstijl. Ook de vertaling werd goed neergezet, hier en daar wat opmerkingen, maar over het algemeen zeer goed geslaagd.

Tot mijn verbazing heb ik vaak ontdekt dat juist op het moment dat de wereld het donkerst lijkt, de grootste kans op licht ontstaat.

Wanneer je de flaptekst leest, klinkt het best cliché. Een meisje moet verliefd worden op een prins om een vloek te doorbreken. Maar hoe Brigid Kemmerer er haar eigen twist aan geeft, daar was ik heel enthousiast over. Zo heeft het boek Cerebrale Parese representatie. Hoofdpersonage Harper heeft CP, maar laat haar door haar diagnose absoluut niet tegenhouden. Ze is de held van het verhaal en geloof mij, zo’n representaties hebben we meer nodig in de (vertaalde) boekenwereld. Doorheen het verhaal merk je hoe Harper hiermee omgaat en dat is enorm inspirerend.

Ook de combinatie van de echte wereld en het leven in ‘Emberfall’ was erg leuk neergezet. Hoe Harper met haar telefoon omgaat en beseft dat ze geen foto’s van het thuisfront meer kan bekijken omdat haar batterij langzaam leegloopt, maakt het net dat tikkeltje realistischer.

Het verhaal toont heel wat gelijkenissen met het sprookje zoals wij ze kennen, maar toch geeft Brigid Kemmerer er haar eigen twist aan zodat alles heel erg spannend blijft.

Ik verlang alvast naar mei 2021 waarin de vertaling van het tweede deel verschijnt: ‘Een hart zo vurig‘

Volg mij op Facebook / Instagram / Bloglovin / Pinterest / Goodreads / PhotoJungle

Ik wil Baeckens Books heel erg bedanken voor het opsturen van een (digitaal) recensie-exemplaar. Dit heeft mijn recensie op geen enkel vlak beïnvloedt. Meer informatie over mijn recensiebeleid vind je hier. Dit artikel bevat een aff.link.